Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

пазы́ркаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазы́ркаю пазы́ркаем
2-я ас. пазы́ркаеш пазы́ркаеце
3-я ас. пазы́ркае пазы́ркаюць
Прошлы час
м. пазы́ркаў пазы́ркалі
ж. пазы́ркала
н. пазы́ркала
Загадны лад
2-я ас. пазы́ркай пазы́ркайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пазы́ркаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

пазырчэ́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазырчэ́лы пазырчэ́лая пазырчэ́лае пазырчэ́лыя
Р. пазырчэ́лага пазырчэ́лай
пазырчэ́лае
пазырчэ́лага пазырчэ́лых
Д. пазырчэ́ламу пазырчэ́лай пазырчэ́ламу пазырчэ́лым
В. пазырчэ́лы (неадуш.)
пазырчэ́лага (адуш.)
пазырчэ́лую пазырчэ́лае пазырчэ́лыя (неадуш.)
пазырчэ́лых (адуш.)
Т. пазырчэ́лым пазырчэ́лай
пазырчэ́лаю
пазырчэ́лым пазырчэ́лымі
М. пазырчэ́лым пазырчэ́лай пазырчэ́лым пазырчэ́лых

Крыніцы: piskunou2012.

пазырчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пазырчы́ць пазырча́ць
Прошлы час
м. пазырчэ́ў пазырчэ́лі
ж. пазырчэ́ла
н. пазырчэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пазырчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

пазы́рыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазы́руся пазы́рымся
2-я ас. пазы́рышся пазы́рыцеся
3-я ас. пазы́рыцца пазы́рацца
Прошлы час
м. пазы́рыўся пазы́рыліся
ж. пазы́рылася
н. пазы́рылася
Загадны лад
2-я ас. пазы́рся пазы́рцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час пазы́рыўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

пазы́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазы́ру пазы́рым
2-я ас. пазы́рыш пазы́рыце
3-я ас. пазы́рыць пазы́раць
Прошлы час
м. пазы́рыў пазы́рылі
ж. пазы́рыла
н. пазы́рыла
Загадны лад
2-я ас. пазы́р пазы́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час пазы́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

пазыўні́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пазыўні́ца пазыўні́цы
Р. пазыўні́цы пазыўні́ц
Д. пазыўні́цы пазыўні́цам
В. пазыўні́цу пазыўні́ц
Т. пазыўні́цай
пазыўні́цаю
пазыўні́цамі
М. пазыўні́цы пазыўні́цах

Крыніцы: piskunou2012.

пазыўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазыўны́ пазыўна́я пазыўно́е пазыўны́я
Р. пазыўно́га пазыўно́й
пазыўно́е
пазыўно́га пазыўны́х
Д. пазыўно́му пазыўно́й пазыўно́му пазыўны́м
В. пазыўны́ (неадуш.)
пазыўно́га (адуш.)
пазыўну́ю пазыўно́е пазыўны́я (неадуш.)
пазыўны́х (адуш.)
Т. пазыўны́м пазыўно́й
пазыўно́ю
пазыўны́м пазыўны́мі
М. пазыўны́м пазыўно́й пазыўны́м пазыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пазыўны́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. пазыўны́я
Р. пазыўны́х
Д. пазыўны́м
В. пазыўны́я
Т. пазыўны́мі
М. пазыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

пазыхо́дзіць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - пазыхо́дзім
2-я ас. - пазыхо́дзіце
3-я ас. - пазыхо́дзяць
Прошлы час
м. пазыхо́дзіў пазыхо́дзілі
ж. пазыхо́дзіла
н. пазыхо́дзіла
Дзеепрыслоўе
прош. час пазыхо́дзіўшы

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

пазыча́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пазыча́льнік пазыча́льнікі
Р. пазыча́льніка пазыча́льнікаў
Д. пазыча́льніку пазыча́льнікам
В. пазыча́льніка пазыча́льнікаў
Т. пазыча́льнікам пазыча́льнікамі
М. пазыча́льніку пазыча́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.