самавыхвале́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самавыхвале́нне | |
| самавыхвале́ння | |
| самавыхвале́нню | |
| самавыхвале́нне | |
| самавыхвале́ннем | |
| самавыхвале́нні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Скарачэннісамавы́явіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| самавы́яўлюся | самавы́явімся | |
| самавы́явішся | самавы́явіцеся | |
| самавы́явіцца | самавы́явяцца | |
| Прошлы час | ||
| самавы́явіўся | самавы́явіліся | |
| самавы́явілася | ||
| самавы́явілася | ||
| Загадны лад | ||
| самавы́явіся | самавы́явіцеся | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| самавы́явіўшыся | ||
Крыніцы:
самавыяўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самавыяўле́нне | |
| самавыяўле́ння | |
| самавыяўле́нню | |
| самавыяўле́нне | |
| самавыяўле́ннем | |
| самавыяўле́нні |
Крыніцы:
самавыяўле́нчы
прыметнік, адносны
| самавыяўле́нчы | самавыяўле́нчая | самавыяўле́нчае | самавыяўле́нчыя | |
| самавыяўле́нчага | самавыяўле́нчай самавыяўле́нчае |
самавыяўле́нчага | самавыяўле́нчых | |
| самавыяўле́нчаму | самавыяўле́нчай | самавыяўле́нчаму | самавыяўле́нчым | |
| самавыяўле́нчы ( самавыяўле́нчага ( |
самавыяўле́нчую | самавыяўле́нчае | самавыяўле́нчыя ( самавыяўле́нчых ( |
|
| самавыяўле́нчым | самавыяўле́нчай самавыяўле́нчаю |
самавыяўле́нчым | самавыяўле́нчымі | |
| самавыяўле́нчым | самавыяўле́нчай | самавыяўле́нчым | самавыяўле́нчых | |
Крыніцы:
самавыяўля́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| самавыяўля́юся | самавыяўля́емся | |
| самавыяўля́ешся | самавыяўля́ецеся | |
| самавыяўля́ецца | самавыяўля́юцца | |
| Прошлы час | ||
| самавыяўля́ўся | самавыяўля́ліся | |
| самавыяўля́лася | ||
| самавыяўля́лася | ||
| Загадны лад | ||
| самавыяўля́йся | самавыяўля́йцеся | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| самавыяўля́ючыся | ||
Крыніцы:
самавя́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| самавя́з | самавя́зы | |
| самавя́за | самавя́заў | |
| самавя́зу | самавя́зам | |
| самавя́з | самавя́зы | |
| самавя́зам | самавя́замі | |
| самавя́зе | самавя́зах |
Крыніцы:
самавярча́льны
прыметнік, адносны
| самавярча́льны | самавярча́льная | самавярча́льнае | самавярча́льныя | |
| самавярча́льнага | самавярча́льнай самавярча́льнае |
самавярча́льнага | самавярча́льных | |
| самавярча́льнаму | самавярча́льнай | самавярча́льнаму | самавярча́льным | |
| самавярча́льны ( самавярча́льнага ( |
самавярча́льную | самавярча́льнае | самавярча́льныя ( самавярча́льных ( |
|
| самавярча́льным | самавярча́льнай самавярча́льнаю |
самавярча́льным | самавярча́льнымі | |
| самавярча́льным | самавярча́льнай | самавярча́льным | самавярча́льных | |
Крыніцы:
самавярчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самавярчэ́нне | |
| самавярчэ́ння | |
| самавярчэ́нню | |
| самавярчэ́нне | |
| самавярчэ́ннем | |
| самавярчэ́нні |
Крыніцы:
самагаво́рны
прыметнік, адносны
| самагаво́рны | самагаво́рная | самагаво́рнае | самагаво́рныя | |
| самагаво́рнага | самагаво́рнай самагаво́рнае |
самагаво́рнага | самагаво́рных | |
| самагаво́рнаму | самагаво́рнай | самагаво́рнаму | самагаво́рным | |
| самагаво́рны ( самагаво́рнага ( |
самагаво́рную | самагаво́рнае | самагаво́рныя ( самагаво́рных ( |
|
| самагаво́рным | самагаво́рнай самагаво́рнаю |
самагаво́рным | самагаво́рнымі | |
| самагаво́рным | самагаво́рнай | самагаво́рным | самагаво́рных | |
Крыніцы:
самагартава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самагартава́нне | |
| самагартава́ння | |
| самагартава́нню | |
| самагартава́нне | |
| самагартава́ннем | |
| самагартава́нні |
Крыніцы: