пабу́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пабу́джаны |
пабу́джаная |
пабу́джанае |
пабу́джаныя |
| Р. |
пабу́джанага |
пабу́джанай пабу́джанае |
пабу́джанага |
пабу́джаных |
| Д. |
пабу́джанаму |
пабу́джанай |
пабу́джанаму |
пабу́джаным |
| В. |
пабу́джаны (неадуш.) пабу́джанага (адуш.) |
пабу́джаную |
пабу́джанае |
пабу́джаныя (неадуш.) пабу́джаных (адуш.) |
| Т. |
пабу́джаным |
пабу́джанай пабу́джанаю |
пабу́джаным |
пабу́джанымі |
| М. |
пабу́джаным |
пабу́джанай |
пабу́джаным |
пабу́джаных |
Кароткая форма: пабу́джана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
пабуджа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабуджа́ю |
пабуджа́ем |
| 2-я ас. |
пабуджа́еш |
пабуджа́еце |
| 3-я ас. |
пабуджа́е |
пабуджа́юць |
| Прошлы час |
| м. |
пабуджа́ў |
пабуджа́лі |
| ж. |
пабуджа́ла |
| н. |
пабуджа́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пабуджа́й |
пабуджа́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
пабуджа́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пабуджэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пабуджэ́нне |
пабуджэ́нні |
| Р. |
пабуджэ́ння |
пабуджэ́нняў |
| Д. |
пабуджэ́нню |
пабуджэ́нням |
| В. |
пабуджэ́нне |
пабуджэ́нні |
| Т. |
пабуджэ́ннем |
пабуджэ́ннямі |
| М. |
пабуджэ́нні |
пабуджэ́ннях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
пабудзі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пабуджу́ |
пабу́дзім |
| 2-я ас. |
пабу́дзіш |
пабу́дзіце |
| 3-я ас. |
пабу́дзіць |
пабу́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
пабудзі́ў |
пабудзі́лі |
| ж. |
пабудзі́ла |
| н. |
пабудзі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пабудзі́ |
пабудзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пабудзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пабу́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пабу́дка |
пабу́дкі |
| Р. |
пабу́дкі |
пабу́дак |
| Д. |
пабу́дцы |
пабу́дкам |
| В. |
пабу́дку |
пабу́дкі |
| Т. |
пабу́дкай пабу́дкаю |
пабу́дкамі |
| М. |
пабу́дцы |
пабу́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пабудо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пабудо́ва |
пабудо́вы |
| Р. |
пабудо́вы |
пабудо́ў |
| Д. |
пабудо́ве |
пабудо́вам |
| В. |
пабудо́ву |
пабудо́вы |
| Т. |
пабудо́вай пабудо́ваю |
пабудо́вамі |
| М. |
пабудо́ве |
пабудо́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пабудо́ваны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пабудо́ваны |
пабудо́ваная |
пабудо́ванае |
пабудо́ваныя |
| Р. |
пабудо́ванага |
пабудо́ванай пабудо́ванае |
пабудо́ванага |
пабудо́ваных |
| Д. |
пабудо́ванаму |
пабудо́ванай |
пабудо́ванаму |
пабудо́ваным |
| В. |
пабудо́ваны пабудо́ванага |
пабудо́ваную |
пабудо́ванае |
пабудо́ваныя пабудо́ваных |
| Т. |
пабудо́ваным |
пабудо́ванай пабудо́ванаю |
пабудо́ваным |
пабудо́ванымі |
| М. |
пабудо́ваным |
пабудо́ванай |
пабудо́ваным |
пабудо́ваных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.