Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдёжзійклмнпрстфхцчшэя-

Ку́сціна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́сціна
Р. Ку́сціна
Д. Ку́сціну
В. Ку́сціна
Т. Ку́сцінам
М. Ку́сціне

кусціста

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
кусціста - -

Крыніцы: piskunou2012.

кусці́стасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. кусці́стасць
Р. кусці́стасці
Д. кусці́стасці
В. кусці́стасць
Т. кусці́стасцю
М. кусці́стасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кусці́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кусці́сты кусці́стая кусці́стае кусці́стыя
Р. кусці́стага кусці́стай
кусці́стае		 кусці́стага кусці́стых
Д. кусці́стаму кусці́стай кусці́стаму кусці́стым
В. кусці́сты (неадуш.)
кусці́стага (адуш.)		 кусці́стую кусці́стае кусці́стыя (неадуш.)
кусці́стых (адуш.)
Т. кусці́стым кусці́стай
кусці́стаю		 кусці́стым кусці́стымі
М. кусці́стым кусці́стай кусці́стым кусці́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кусці́цца

дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. кусці́цца кусця́цца
Прошлы час
м. кусці́ўся кусці́ліся
ж. кусці́лася
н. кусці́лася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ку́сцічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ку́сцічы
Р. Ку́сціч
Ку́сцічаў
Д. Ку́сцічам
В. Ку́сцічы
Т. Ку́сцічамі
М. Ку́сцічах

Кусянцы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Кусянцы́
Р. Кусянцо́ў
Д. Кусянца́м
В. Кусянцы́
Т. Кусянца́мі
М. Кусянца́х

ку́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́т куты́
Р. кута́ куто́ў
Д. куту́ кута́м
В. ку́т куты́
Т. куто́м кута́мі
М. куце́ кута́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Кутаве́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кутаве́ц
Р. Кутаўца́
Д. Кутаўцу́
В. Кутаве́ц
Т. Кутаўцо́м
М. Кутаўцы́

кутавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кутавы́ кутава́я кутаво́е кутавы́я
Р. кутаво́га кутаво́й
кутаво́е		 кутаво́га кутавы́х
Д. кутаво́му кутаво́й кутаво́му кутавы́м
В. кутавы́ (неадуш.)
кутаво́га (адуш.)		 кутаву́ю кутаво́е кутавы́я (неадуш.)
кутавы́х (адуш.)
Т. кутавы́м кутаво́й
кутаво́ю		 кутавы́м кутавы́мі
М. кутавы́м кутаво́й кутавы́м кутавы́х

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.