міно́гавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
міно́гавы |
міно́гавая |
міно́гавае |
міно́гавыя |
| Р. |
міно́гавага |
міно́гавай міно́гавае |
міно́гавага |
міно́гавых |
| Д. |
міно́гаваму |
міно́гавай |
міно́гаваму |
міно́гавым |
| В. |
міно́гавы (неадуш.) міно́гавага (адуш.) |
міно́гавую |
міно́гавае |
міно́гавыя (неадуш.) міно́гавых (адуш.) |
| Т. |
міно́гавым |
міно́гавай міно́гаваю |
міно́гавым |
міно́гавымі |
| М. |
міно́гавым |
міно́гавай |
міно́гавым |
міно́гавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
міно́гавыя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
| - |
| Н. |
міно́гавыя |
| Р. |
міно́гавых |
| Д. |
міно́гавым |
| В. |
міно́гавых |
| Т. |
міно́гавымі |
| М. |
міно́гавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Міно́йты
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Міно́йты |
| Р. |
Міно́йт Міно́йтаў |
| Д. |
Міно́йтам |
| В. |
Міно́йты |
| Т. |
Міно́йтамі |
| М. |
Міно́йтах |
міно́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
міно́р |
| Р. |
міно́ру |
| Д. |
міно́ру |
| В. |
міно́р |
| Т. |
міно́рам |
| М. |
міно́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
міно́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
міно́рка |
міно́ркі |
| Р. |
міно́ркі |
міно́рак |
| Д. |
міно́рцы |
міно́ркам |
| В. |
міно́рку |
міно́рак |
| Т. |
міно́ркай міно́ркаю |
міно́ркамі |
| М. |
міно́рцы |
міно́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
міно́рна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| міно́рна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
міно́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
міно́рнасць |
| Р. |
міно́рнасці |
| Д. |
міно́рнасці |
| В. |
міно́рнасць |
| Т. |
міно́рнасцю |
| М. |
міно́рнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
міно́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
міно́рны |
міно́рная |
міно́рнае |
міно́рныя |
| Р. |
міно́рнага |
міно́рнай міно́рнае |
міно́рнага |
міно́рных |
| Д. |
міно́рнаму |
міно́рнай |
міно́рнаму |
міно́рным |
| В. |
міно́рны (неадуш.) міно́рнага (адуш.) |
міно́рную |
міно́рнае |
міно́рныя (неадуш.) міно́рных (адуш.) |
| Т. |
міно́рным |
міно́рнай міно́рнаю |
міно́рным |
міно́рнымі |
| М. |
міно́рным |
міно́рнай |
міно́рным |
міно́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Міно́тавічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Міно́тавічы |
| Р. |
Міно́тавіч Міно́тавічаў |
| Д. |
Міно́тавічам |
| В. |
Міно́тавічы |
| Т. |
Міно́тавічамі |
| М. |
Міно́тавічах |