парафразі́раваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
парафразі́раваны |
парафразі́раваная |
парафразі́раванае |
парафразі́раваныя |
| Р. |
парафразі́раванага |
парафразі́раванай
парафразі́раванае |
парафразі́раванага |
парафразі́раваных |
| Д. |
парафразі́раванаму |
парафразі́раванай |
парафразі́раванаму |
парафразі́раваным |
| В. |
парафразі́раваны
парафразі́раванага |
парафразі́раваную |
парафразі́раванае |
парафразі́раваныя
парафразі́раваных |
| Т. |
парафразі́раваным |
парафразі́раванай
парафразі́раванаю |
парафразі́раваным |
парафразі́раванымі |
| М. |
парафразі́раваным |
парафразі́раванай |
парафразі́раваным |
парафразі́раваных |
Кароткая форма: парафразі́равана.
Крыніцы:
dzsl2007.
парафрасты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
парафрасты́чны |
парафрасты́чная |
парафрасты́чнае |
парафрасты́чныя |
| Р. |
парафрасты́чнага |
парафрасты́чнай
парафрасты́чнае |
парафрасты́чнага |
парафрасты́чных |
| Д. |
парафрасты́чнаму |
парафрасты́чнай |
парафрасты́чнаму |
парафрасты́чным |
| В. |
парафрасты́чны (неадуш.)
парафрасты́чнага (адуш.) |
парафрасты́чную |
парафрасты́чнае |
парафрасты́чныя (неадуш.)
парафрасты́чных (адуш.) |
| Т. |
парафрасты́чным |
парафрасты́чнай
парафрасты́чнаю |
парафрасты́чным |
парафрасты́чнымі |
| М. |
парафрасты́чным |
парафрасты́чнай |
парафрасты́чным |
парафрасты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
парафрэні́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
парафрэні́я |
| Р. |
парафрэні́і |
| Д. |
парафрэні́і |
| В. |
парафрэні́ю |
| Т. |
парафрэні́яй
парафрэні́яю |
| М. |
парафрэні́і |
Крыніцы:
piskunou2012.
Параф’я́нава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Параф’я́нава |
| Р. |
Параф’я́нава |
| Д. |
Параф’я́наву |
| В. |
Параф’я́нава |
| Т. |
Параф’я́навам |
| М. |
Параф’я́наве |
парахава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
параху́юся |
параху́емся |
| 2-я ас. |
параху́ешся |
параху́ецеся |
| 3-я ас. |
параху́ецца |
параху́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
парахава́ўся |
парахава́ліся |
| ж. |
парахава́лася |
| н. |
парахава́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
параху́йся |
параху́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
парахава́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
парахава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
параху́ю |
параху́ем |
| 2-я ас. |
параху́еш |
параху́еце |
| 3-я ас. |
параху́е |
параху́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
парахава́ў |
парахава́лі |
| ж. |
парахава́ла |
| н. |
парахава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
параху́й |
параху́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
парахава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
парахавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
парахавы́ |
парахава́я |
парахаво́е |
парахавы́я |
| Р. |
парахаво́га |
парахаво́й
парахаво́е |
парахаво́га |
парахавы́х |
| Д. |
парахаво́му |
парахаво́й |
парахаво́му |
парахавы́м |
| В. |
парахавы́ (неадуш.)
парахаво́га (адуш.) |
парахаву́ю |
парахаво́е |
парахавы́я (неадуш.)
парахавы́х (адуш.) |
| Т. |
парахавы́м |
парахаво́й
парахаво́ю |
парахавы́м |
парахавы́мі |
| М. |
парахавы́м |
парахаво́й |
парахавы́м |
парахавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
парахаўні́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
парахаўні́ца |
парахаўні́цы |
| Р. |
парахаўні́цы |
парахаўні́ц |
| Д. |
парахаўні́цы |
парахаўні́цам |
| В. |
парахаўні́цу |
парахаўні́цы |
| Т. |
парахаўні́цай
парахаўні́цаю |
парахаўні́цамі |
| М. |
парахаўні́цы |
парахаўні́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.