Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
абгджійклмнпрстхцчшя

рудсто́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. рудсто́йка
Р. рудсто́йкі
Д. рудсто́йцы
В. рудсто́йку
Т. рудсто́йкай
рудсто́йкаю
М. рудсто́йцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

руды́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. руды́ руда́я рудо́е руды́я
Р. рудо́га рудо́й
рудо́е		 рудо́га руды́х
Д. рудо́му рудо́й рудо́му руды́м
В. руды́ (неадуш.)
рудо́га (адуш.)		 руду́ю рудо́е руды́я (неадуш.)
руды́х (адуш.)
Т. руды́м рудо́й
рудо́ю		 руды́м руды́мі
М. руды́м рудо́й руды́м руды́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рудыме́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рудыме́нт рудыме́нты
Р. рудыме́нта рудыме́нтаў
Д. рудыме́нту рудыме́нтам
В. рудыме́нт рудыме́нты
Т. рудыме́нтам рудыме́нтамі
М. рудыме́нце рудыме́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рудымента́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
рудымента́рна - -

рудымента́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. рудымента́рнасць
Р. рудымента́рнасці
Д. рудымента́рнасці
В. рудымента́рнасць
Т. рудымента́рнасцю
М. рудымента́рнасці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

рудымента́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рудымента́рны рудымента́рная рудымента́рнае рудымента́рныя
Р. рудымента́рнага рудымента́рнай
рудымента́рнае		 рудымента́рнага рудымента́рных
Д. рудымента́рнаму рудымента́рнай рудымента́рнаму рудымента́рным
В. рудымента́рны (неадуш.)
рудымента́рнага (адуш.)		 рудымента́рную рудымента́рнае рудымента́рныя (неадуш.)
рудымента́рных (адуш.)
Т. рудымента́рным рудымента́рнай
рудымента́рнаю		 рудымента́рным рудымента́рнымі
М. рудымента́рным рудымента́рнай рудымента́рным рудымента́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рудыме́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рудыме́нтны рудыме́нтная рудыме́нтнае рудыме́нтныя
Р. рудыме́нтнага рудыме́нтнай
рудыме́нтнае		 рудыме́нтнага рудыме́нтных
Д. рудыме́нтнаму рудыме́нтнай рудыме́нтнаму рудыме́нтным
В. рудыме́нтны (неадуш.)
рудыме́нтнага (адуш.)		 рудыме́нтную рудыме́нтнае рудыме́нтныя (неадуш.)
рудыме́нтных (адуш.)
Т. рудыме́нтным рудыме́нтнай
рудыме́нтнаю		 рудыме́нтным рудыме́нтнымі
М. рудыме́нтным рудыме́нтнай рудыме́нтным рудыме́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

руды́ст

‘вымерлы малюск’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. руды́ст руды́сты
Р. руды́ста руды́стаў
Д. руды́сту руды́стам
В. руды́ста руды́стаў
Т. руды́стам руды́стамі
М. руды́сце руды́стах

Крыніцы: piskunou2012.

Руды́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Руды́я
Р. Руды́х
Д. Руды́м
В. Руды́я
Т. Руды́мі
М. Руды́х

Рудэ́нішкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Рудэ́нішкі
Р. Рудэ́нішак
Рудэ́нішкаў
Д. Рудэ́нішкам
В. Рудэ́нішкі
Т. Рудэ́нішкамі
М. Рудэ́нішках