зямны́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зямны́ |
зямна́я |
зямно́е |
зямны́я |
Р. |
зямно́га |
зямно́й зямно́е |
зямно́га |
зямны́х |
Д. |
зямно́му |
зямно́й |
зямно́му |
зямны́м |
В. |
зямны́ (неадуш.) зямно́га (адуш.) |
зямну́ю |
зямно́е |
зямны́я (неадуш.) зямны́х (адуш.) |
Т. |
зямны́м |
зямно́й зямно́ю |
зямны́м |
зямны́мі |
М. |
зямны́м |
зямно́й |
зямны́м |
зямны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зямны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зямны́ |
зямна́я |
зямно́е |
зямны́я |
Р. |
зямно́га |
зямно́й зямно́е |
зямно́га |
зямны́х |
Д. |
зямно́му |
зямно́й |
зямно́му |
зямны́м |
В. |
зямны́ (неадуш.) зямно́га (адуш.) |
зямну́ю |
зямно́е |
зямны́я (неадуш.) зямны́х (адуш.) |
Т. |
зямны́м |
зямно́й зямно́ю |
зямны́м |
зямны́мі |
М. |
зямны́м |
зямно́й |
зямны́м |
зямны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зямфо́нд
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
зямфо́нд |
Р. |
зямфо́нду |
Д. |
зямфо́нду |
В. |
зямфо́нд |
Т. |
зямфо́ндам |
М. |
зямфо́ндзе |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Зямцы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Зямцы́ |
Р. |
Зямцо́ў |
Д. |
Зямца́м |
В. |
Зямцы́ |
Т. |
Зямца́мі |
М. |
Зямца́х |
зямчава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зямчу́ю |
зямчу́ем |
2-я ас. |
зямчу́еш |
зямчу́еце |
3-я ас. |
зямчу́е |
зямчу́юць |
Прошлы час |
м. |
зямчава́ў |
зямчава́лі |
ж. |
зямчава́ла |
н. |
зямчава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
зямчу́й |
зямчу́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
зямчу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зяні́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зяні́ца |
зяні́цы |
Р. |
зяні́цы |
зяні́ц |
Д. |
зяні́цы |
зяні́цам |
В. |
зяні́цу |
зяні́цы |
Т. |
зяні́цай зяні́цаю |
зяні́цамі |
М. |
зяні́цы |
зяні́цах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
зянко́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зянко́ўка |
зянко́ўкі |
Р. |
зянко́ўкі |
зянко́вак |
Д. |
зянко́ўцы |
зянко́ўкам |
В. |
зянко́ўку |
зянко́ўкі |
Т. |
зянко́ўкай зянко́ўкаю |
зянко́ўкамі |
М. |
зянко́ўцы |
зянко́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
зяно́вец
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
зяно́вец |
Р. |
зяно́ўцу |
Д. |
зяно́ўцу |
В. |
зяно́вец |
Т. |
зяно́ўцам |
М. |
зяно́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Зяно́н
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Зяно́н |
Зяно́ны |
Р. |
Зяно́на |
Зяно́наў |
Д. |
Зяно́ну |
Зяно́нам |
В. |
Зяно́на |
Зяно́наў |
Т. |
Зяно́нам |
Зяно́намі |
М. |
Зяно́не |
Зяно́нах |
Зянькі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Зянькі́ |
Р. |
Зянько́ў |
Д. |
Зянька́м |
В. |
Зянькі́ |
Т. |
Зянька́мі |
М. |
Зянька́х |