Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
абвгдежзійклмнпрстфхцчшюя

выпа́рвальны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выпа́рвальны выпа́рвальная выпа́рвальнае выпа́рвальныя
Р. выпа́рвальнага выпа́рвальнай
выпа́рвальнае		 выпа́рвальнага выпа́рвальных
Д. выпа́рвальнаму выпа́рвальнай выпа́рвальнаму выпа́рвальным
В. выпа́рвальны (неадуш.)
выпа́рвальнага (адуш.)		 выпа́рвальную выпа́рвальнае выпа́рвальныя (неадуш.)
выпа́рвальных (адуш.)
Т. выпа́рвальным выпа́рвальнай
выпа́рвальнаю		 выпа́рвальным выпа́рвальнымі
М. выпа́рвальным выпа́рвальнай выпа́рвальным выпа́рвальных

Крыніцы: piskunou2012.

выпа́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выпа́рванне
Р. выпа́рвання
Д. выпа́рванню
В. выпа́рванне
Т. выпа́рваннем
М. выпа́рванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

выпа́рвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. выпа́рваецца выпа́рваюцца
Прошлы час
м. выпа́рваўся выпа́рваліся
ж. выпа́рвалася
н. выпа́рвалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

выпа́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпа́рваю выпа́рваем
2-я ас. выпа́рваеш выпа́рваеце
3-я ас. выпа́рвае выпа́рваюць
Прошлы час
м. выпа́рваў выпа́рвалі
ж. выпа́рвала
н. выпа́рвала
Загадны лад
2-я ас. выпа́рвай выпа́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпа́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вы́парка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́парка вы́паркі
Р. вы́паркі вы́парак
Д. вы́парцы вы́паркам
В. вы́парку вы́паркі
Т. вы́паркай
вы́паркаю		 вы́паркамі
М. вы́парцы вы́парках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вы́паркаць

‘прымусіць каго-небудзь выйсці (выпаркаць яго з хаты); вышукаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́паркаю вы́паркаем
2-я ас. вы́паркаеш вы́паркаеце
3-я ас. вы́паркае вы́паркаюць
Прошлы час
м. вы́паркаў вы́паркалі
ж. вы́паркала
н. вы́паркала
Загадны лад
2-я ас. вы́паркай вы́паркайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́паркаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

вы́паркі

‘рэшткі ад выпарвання’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. вы́паркі
Р. выпарак
Д. выпаркам
В. вы́паркі
Т. выпаркамі
М. выпарках

Крыніцы: piskunou2012.

выпа́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. выпа́рнасць
Р. выпа́рнасці
Д. выпа́рнасці
В. выпа́рнасць
Т. выпа́рнасцю
М. выпа́рнасці

Крыніцы: piskunou2012.

выпа́рнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выпа́рнік выпа́рнікі
Р. выпа́рніка выпа́рнікаў
Д. выпа́рніку выпа́рнікам
В. выпа́рнік выпа́рнікі
Т. выпа́рнікам выпа́рнікамі
М. выпа́рніку выпа́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

выпарны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выпарны́ выпарна́я выпарно́е выпарны́я
Р. выпарно́га выпарно́й
выпарно́е		 выпарно́га выпарны́х
Д. выпарно́му выпарно́й выпарно́му выпарны́м
В. выпарны́ (неадуш.)
выпарно́га (адуш.)		 выпарну́ю выпарно́е выпарны́я (неадуш.)
выпарны́х (адуш.)
Т. выпарны́м выпарно́й
выпарно́ю		 выпарны́м выпарны́мі
М. выпарны́м выпарно́й выпарны́м выпарны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.