вы́паркаць
‘прымусіць каго-небудзь выйсці (выпаркаць яго з хаты); вышукаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́паркаю | вы́паркаем | |
| вы́паркаеш | вы́паркаеце | |
| вы́паркае | вы́паркаюць | |
| Прошлы час | ||
| вы́паркаў | вы́паркалі | |
| вы́паркала | ||
| вы́паркала | ||
| Загадны лад | ||
| вы́паркай | вы́паркайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́паркаўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)