субкватара́нт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
субкватара́нт |
субкватара́нты |
Р. |
субкватара́нта |
субкватара́нтаў |
Д. |
субкватара́нту |
субкватара́нтам |
В. |
субкватара́нта |
субкватара́нтаў |
Т. |
субкватара́нтам |
субкватара́нтамі |
М. |
субкватара́нце |
субкватара́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
субкватара́нтка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
субкватара́нтка |
субкватара́нткі |
Р. |
субкватара́нткі |
субкватара́нтак |
Д. |
субкватара́нтцы |
субкватара́нткам |
В. |
субкватара́нтку |
субкватара́нтак |
Т. |
субкватара́нткай субкватара́нткаю |
субкватара́нткамі |
М. |
субкватара́нтцы |
субкватара́нтках |
Крыніцы:
piskunou2012.
субкле́тачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
субкле́тачны |
субкле́тачная |
субкле́тачнае |
субкле́тачныя |
Р. |
субкле́тачнага |
субкле́тачнай субкле́тачнае |
субкле́тачнага |
субкле́тачных |
Д. |
субкле́тачнаму |
субкле́тачнай |
субкле́тачнаму |
субкле́тачным |
В. |
субкле́тачны (неадуш.) субкле́тачнага (адуш.) |
субкле́тачную |
субкле́тачнае |
субкле́тачныя (неадуш.) субкле́тачных (адуш.) |
Т. |
субкле́тачным |
субкле́тачнай субкле́тачнаю |
субкле́тачным |
субкле́тачнымі |
М. |
субкле́тачным |
субкле́тачнай |
субкле́тачным |
субкле́тачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
субконтракта́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
субконтракта́ва |
субконтракта́вы |
Р. |
субконтракта́вы |
субконтракта́ў |
Д. |
субконтракта́ве |
субконтракта́вам |
В. |
субконтракта́ву |
субконтракта́вы |
Т. |
субконтракта́вай субконтракта́ваю |
субконтракта́вамі |
М. |
субконтракта́ве |
субконтракта́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
субкульту́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
субкульту́ра |
Р. |
субкульту́ры |
Д. |
субкульту́ры |
В. |
субкульту́ру |
Т. |
субкульту́рай субкульту́раю |
М. |
субкульту́ры |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
субкульту́рна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
субкульту́рна |
- |
- |
сублімава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
сублімава́нне |
Р. |
сублімава́ння |
Д. |
сублімава́нню |
В. |
сублімава́нне |
Т. |
сублімава́ннем |
М. |
сублімава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
сублімава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сублімава́ны |
сублімава́ная |
сублімава́нае |
сублімава́ныя |
Р. |
сублімава́нага |
сублімава́най сублімава́нае |
сублімава́нага |
сублімава́ных |
Д. |
сублімава́наму |
сублімава́най |
сублімава́наму |
сублімава́ным |
В. |
сублімава́ны (неадуш.) сублімава́нага (адуш.) |
сублімава́ную |
сублімава́нае |
сублімава́ныя (неадуш.) сублімава́ных (адуш.) |
Т. |
сублімава́ным |
сублімава́най сублімава́наю |
сублімава́ным |
сублімава́нымі |
М. |
сублімава́ным |
сублімава́най |
сублімава́ным |
сублімава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.