самаахво́тна
прыслоўе
самаахво́тна | - | - |
Крыніцы:
самаахво́тна
прыслоўе
самаахво́тна | - | - |
Крыніцы:
самаахво́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
самаахво́тнік | самаахво́тнікі | |
самаахво́тніка | самаахво́тнікаў | |
самаахво́тніку | самаахво́тнікам | |
самаахво́тніка | самаахво́тнікаў | |
самаахво́тнікам | самаахво́тнікамі | |
самаахво́тніку | самаахво́тніках |
Крыніцы:
самаахво́тніцкі
прыметнік, якасны
самаахво́тніцкі | самаахво́тніцкая | самаахво́тніцкае | самаахво́тніцкія | |
самаахво́тніцкага | самаахво́тніцкай самаахво́тніцкае |
самаахво́тніцкага | самаахво́тніцкіх | |
самаахво́тніцкаму | самаахво́тніцкай | самаахво́тніцкаму | самаахво́тніцкім | |
самаахво́тніцкі ( самаахво́тніцкага ( |
самаахво́тніцкую | самаахво́тніцкае | самаахво́тніцкія ( самаахво́тніцкіх ( |
|
самаахво́тніцкім | самаахво́тніцкай самаахво́тніцкаю |
самаахво́тніцкім | самаахво́тніцкімі | |
самаахво́тніцкім | самаахво́тніцкай | самаахво́тніцкім | самаахво́тніцкіх |
Крыніцы:
самаахво́тны
прыметнік, якасны
самаахво́тны | самаахво́тная | самаахво́тнае | самаахво́тныя | |
самаахво́тнага | самаахво́тнай самаахво́тнае |
самаахво́тнага | самаахво́тных | |
самаахво́тнаму | самаахво́тнай | самаахво́тнаму | самаахво́тным | |
самаахво́тны ( самаахво́тнага ( |
самаахво́тную | самаахво́тнае | самаахво́тныя ( самаахво́тных ( |
|
самаахво́тным | самаахво́тнай самаахво́тнаю |
самаахво́тным | самаахво́тнымі | |
самаахво́тным | самаахво́тнай | самаахво́тным | самаахво́тных |
Крыніцы:
самаахвярава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаахвярава́нне | |
самаахвярава́ння | |
самаахвярава́нню | |
самаахвярава́нне | |
самаахвярава́ннем | |
самаахвярава́нні |
Крыніцы:
самаахвя́рна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
самаахвя́рна | самаахвя́рней | - |
Крыніцы:
самаахвя́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
самаахвя́рнасць | |
самаахвя́рнасці | |
самаахвя́рнасці | |
самаахвя́рнасць | |
самаахвя́рнасцю | |
самаахвя́рнасці |
Крыніцы:
самаахвя́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
самаахвя́рнік | самаахвя́рнікі | |
самаахвя́рніка | самаахвя́рнікаў | |
самаахвя́рніку | самаахвя́рнікам | |
самаахвя́рніка | самаахвя́рнікаў | |
самаахвя́рнікам | самаахвя́рнікамі | |
самаахвя́рніку | самаахвя́рніках |
Крыніцы:
самаахвя́рны
прыметнік, якасны
самаахвя́рны | самаахвя́рная | самаахвя́рнае | самаахвя́рныя | |
самаахвя́рнага | самаахвя́рнай самаахвя́рнае |
самаахвя́рнага | самаахвя́рных | |
самаахвя́рнаму | самаахвя́рнай | самаахвя́рнаму | самаахвя́рным | |
самаахвя́рны ( самаахвя́рнага ( |
самаахвя́рную | самаахвя́рнае | самаахвя́рныя ( самаахвя́рных ( |
|
самаахвя́рным | самаахвя́рнай самаахвя́рнаю |
самаахвя́рным | самаахвя́рнымі | |
самаахвя́рным | самаахвя́рнай | самаахвя́рным | самаахвя́рных |
Крыніцы:
самаахо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
самаахо́ва | |
самаахо́вы | |
самаахо́ве | |
самаахо́ву | |
самаахо́вай самаахо́ваю |
|
самаахо́ве |
Крыніцы: