Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

апры́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апры́чны апры́чная апры́чнае апры́чныя
Р. апры́чнага апры́чнай
апры́чнае
апры́чнага апры́чных
Д. апры́чнаму апры́чнай апры́чнаму апры́чным
В. апры́чны (неадуш.)
апры́чнага (адуш.)
апры́чную апры́чнае апры́чныя (неадуш.)
апры́чных (адуш.)
Т. апры́чным апры́чнай
апры́чнаю
апры́чным апры́чнымі
М. апры́чным апры́чнай апры́чным апры́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апрычо́на

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
апрычо́на - -

Крыніцы: piskunou2012.

апрычо́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. апрычо́насць апрычо́насці
Р. апрычо́насці апрычо́насцяў
апрычо́насцей
Д. апрычо́насці апрычо́насцям
В. апрычо́насць апрычо́насці
Т. апрычо́насцю апрычо́насцямі
М. апрычо́насці апрычо́насцях

Крыніцы: piskunou2012.

апрычо́нік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апрычо́нік апрычо́нікі
Р. апрычо́ніка апрычо́нікаў
Д. апрычо́ніку апрычо́нікам
В. апрычо́ніка апрычо́нікаў
Т. апрычо́нікам апрычо́нікамі
М. апрычо́ніку апрычо́ніках

Крыніцы: piskunou2012.

апрычо́нік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апрычо́нік апрычо́нікі
Р. апрычо́ніка апрычо́нікаў
Д. апрычо́ніку апрычо́нікам
В. апрычо́нік апрычо́нікі
Т. апрычо́нікам апрычо́нікамі
М. апрычо́ніку апрычо́ніках

Крыніцы: piskunou2012.

апрычо́ніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апрычо́ніца апрычо́ніцы
Р. апрычо́ніцы апрычо́ніц
Д. апрычо́ніцы апрычо́ніцам
В. апрычо́ніцу апрычо́ніц
Т. апрычо́ніцай
апрычо́ніцаю
апрычо́ніцамі
М. апрычо́ніцы апрычо́ніцах

Крыніцы: piskunou2012.

апрычо́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апрычо́ны апрычо́ная апрычо́нае апрычо́ныя
Р. апрычо́нага апрычо́най
апрычо́нае
апрычо́нага апрычо́ных
Д. апрычо́наму апрычо́най апрычо́наму апрычо́ным
В. апрычо́ны (неадуш.)
апрычо́нага (адуш.)
апрычо́ную апрычо́нае апрычо́ныя (неадуш.)
апрычо́ных (адуш.)
Т. апрычо́ным апрычо́най
апрычо́наю
апрычо́ным апрычо́нымі
М. апрычо́ным апрычо́най апрычо́ным апрычо́ных

Крыніцы: piskunou2012.

апрычо́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апрычо́ны апрычо́ная апрычо́нае апрычо́ныя
Р. апрычо́нага апрычо́най
апрычо́нае
апрычо́нага апрычо́ных
Д. апрычо́наму апрычо́най апрычо́наму апрычо́ным
В. апрычо́ны (неадуш.)
апрычо́нага (адуш.)
апрычо́ную апрычо́нае апрычо́ныя (неадуш.)
апрычо́ных (адуш.)
Т. апрычо́ным апрычо́най
апрычо́наю
апрычо́ным апрычо́нымі
М. апрычо́ным апрычо́най апрычо́ным апрычо́ных

Крыніцы: piskunou2012.

апры́шак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апры́шак апры́шкі
Р. апры́шка апры́шкаў
Д. апры́шку апры́шкам
В. апры́шка апры́шкаў
Т. апры́шкам апры́шкамі
М. апры́шку апры́шках

апрышча́вець

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. апрышча́вею апрышча́веем
2-я ас. апрышча́вееш апрышча́вееце
3-я ас. апрышча́вее апрышча́веюць
Прошлы час
м. апрышча́веў апрышча́велі
ж. апрышча́вела
н. апрышча́вела
Дзеепрыслоўе
прош. час апрышча́веўшы

Крыніцы: tsblm1996.