апры́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апры́чны |
апры́чная |
апры́чнае |
апры́чныя |
Р. |
апры́чнага |
апры́чнай апры́чнае |
апры́чнага |
апры́чных |
Д. |
апры́чнаму |
апры́чнай |
апры́чнаму |
апры́чным |
В. |
апры́чны (неадуш.) апры́чнага (адуш.) |
апры́чную |
апры́чнае |
апры́чныя (неадуш.) апры́чных (адуш.) |
Т. |
апры́чным |
апры́чнай апры́чнаю |
апры́чным |
апры́чнымі |
М. |
апры́чным |
апры́чнай |
апры́чным |
апры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апрычо́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрычо́насць |
апрычо́насці |
Р. |
апрычо́насці |
апрычо́насцяў апрычо́насцей |
Д. |
апрычо́насці |
апрычо́насцям |
В. |
апрычо́насць |
апрычо́насці |
Т. |
апрычо́насцю |
апрычо́насцямі |
М. |
апрычо́насці |
апрычо́насцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
апрычо́нік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрычо́нік |
апрычо́нікі |
Р. |
апрычо́ніка |
апрычо́нікаў |
Д. |
апрычо́ніку |
апрычо́нікам |
В. |
апрычо́ніка |
апрычо́нікаў |
Т. |
апрычо́нікам |
апрычо́нікамі |
М. |
апрычо́ніку |
апрычо́ніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
апрычо́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрычо́нік |
апрычо́нікі |
Р. |
апрычо́ніка |
апрычо́нікаў |
Д. |
апрычо́ніку |
апрычо́нікам |
В. |
апрычо́нік |
апрычо́нікі |
Т. |
апрычо́нікам |
апрычо́нікамі |
М. |
апрычо́ніку |
апрычо́ніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
апрычо́ніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрычо́ніца |
апрычо́ніцы |
Р. |
апрычо́ніцы |
апрычо́ніц |
Д. |
апрычо́ніцы |
апрычо́ніцам |
В. |
апрычо́ніцу |
апрычо́ніц |
Т. |
апрычо́ніцай апрычо́ніцаю |
апрычо́ніцамі |
М. |
апрычо́ніцы |
апрычо́ніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
апрычо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апрычо́ны |
апрычо́ная |
апрычо́нае |
апрычо́ныя |
Р. |
апрычо́нага |
апрычо́най апрычо́нае |
апрычо́нага |
апрычо́ных |
Д. |
апрычо́наму |
апрычо́най |
апрычо́наму |
апрычо́ным |
В. |
апрычо́ны (неадуш.) апрычо́нага (адуш.) |
апрычо́ную |
апрычо́нае |
апрычо́ныя (неадуш.) апрычо́ных (адуш.) |
Т. |
апрычо́ным |
апрычо́най апрычо́наю |
апрычо́ным |
апрычо́нымі |
М. |
апрычо́ным |
апрычо́най |
апрычо́ным |
апрычо́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
апры́шак
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апры́шак |
апры́шкі |
Р. |
апры́шка |
апры́шкаў |
Д. |
апры́шку |
апры́шкам |
В. |
апры́шка |
апры́шкаў |
Т. |
апры́шкам |
апры́шкамі |
М. |
апры́шку |
апры́шках |
апрышча́вець
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апрышча́вею |
апрышча́веем |
2-я ас. |
апрышча́вееш |
апрышча́вееце |
3-я ас. |
апрышча́вее |
апрышча́веюць |
Прошлы час |
м. |
апрышча́веў |
апрышча́велі |
ж. |
апрышча́вела |
н. |
апрышча́вела |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апрышча́веўшы |
Крыніцы:
tsblm1996.