Verbum

анлайнавы слоўнік

ве́хаўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ве́хаўскі	ве́хаўская	ве́хаўскае	ве́хаўскія
Р.	ве́хаўскага	ве́хаўскай ве́хаўскае	ве́хаўскага	ве́хаўскіх
Д.	ве́хаўскаму	ве́хаўскай	ве́хаўскаму	ве́хаўскім
В.	ве́хаўскі (неадуш.) ве́хаўскага (адуш.)	ве́хаўскую	ве́хаўскае	ве́хаўскія (неадуш.) ве́хаўскіх (адуш.)
Т.	ве́хаўскім	ве́хаўскай ве́хаўскаю	ве́хаўскім	ве́хаўскімі
М.	ве́хаўскім	ве́хаўскай	ве́хаўскім	ве́хаўскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

ве́хаць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ве́хцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Ве́цвіца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

ве́цер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ве́ціць

‘вітаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

ве́цце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Ве́ць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

ве́цьве

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Вецяві́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы