ве́хцік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ве́хцік | ве́хцікі | |
| ве́хціка | ве́хцікаў | |
| ве́хціку | ве́хцікам | |
| ве́хцік | ве́хцікі | |
| ве́хцікам | ве́хцікамі | |
| ве́хціку | ве́хціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)