тынкава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тынкава́ны |
тынкава́ная |
тынкава́нае |
тынкава́ныя |
Р. |
тынкава́нага |
тынкава́най тынкава́нае |
тынкава́нага |
тынкава́ных |
Д. |
тынкава́наму |
тынкава́най |
тынкава́наму |
тынкава́ным |
В. |
тынкава́ны (неадуш.) тынкава́нага (адуш.) |
тынкава́ную |
тынкава́нае |
тынкава́ныя (неадуш.) тынкава́ных (адуш.) |
Т. |
тынкава́ным |
тынкава́най тынкава́наю |
тынкава́ным |
тынкава́нымі |
М. |
тынкава́ным |
тынкава́най |
тынкава́ным |
тынкава́ных |
Кароткая форма: тынкава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
тынкава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
тынку́ецца |
тынку́юцца |
Прошлы час |
м. |
тынкава́ўся |
тынкава́ліся |
ж. |
тынкава́лася |
н. |
тынкава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
тынкава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
тынку́ю |
тынку́ем |
2-я ас. |
тынку́еш |
тынку́еце |
3-я ас. |
тынку́е |
тынку́юць |
Прошлы час |
м. |
тынкава́ў |
тынкава́лі |
ж. |
тынкава́ла |
н. |
тынкава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
тынку́й |
тынку́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
тынку́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тынка́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тынка́рка |
тынка́ркі |
Р. |
тынка́ркі |
тынка́рак |
Д. |
тынка́рцы |
тынка́ркам |
В. |
тынка́рку |
тынка́рак |
Т. |
тынка́ркай тынка́ркаю |
тынка́ркамі |
М. |
тынка́рцы |
тынка́рках |
Крыніцы:
piskunou2012.
тынко́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тынко́ваны |
тынко́ваная |
тынко́ванае |
тынко́ваныя |
Р. |
тынко́ванага |
тынко́ванай тынко́ванае |
тынко́ванага |
тынко́ваных |
Д. |
тынко́ванаму |
тынко́ванай |
тынко́ванаму |
тынко́ваным |
В. |
тынко́ваны тынко́ванага |
тынко́ваную |
тынко́ванае |
тынко́ваныя тынко́ваных |
Т. |
тынко́ваным |
тынко́ванай тынко́ванаю |
тынко́ваным |
тынко́ванымі |
М. |
тынко́ваным |
тынко́ванай |
тынко́ваным |
тынко́ваных |
Кароткая форма: тынко́вана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
тынко́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тынко́вачны |
тынко́вачная |
тынко́вачнае |
тынко́вачныя |
Р. |
тынко́вачнага |
тынко́вачнай тынко́вачнае |
тынко́вачнага |
тынко́вачных |
Д. |
тынко́вачнаму |
тынко́вачнай |
тынко́вачнаму |
тынко́вачным |
В. |
тынко́вачны (неадуш.) тынко́вачнага (адуш.) |
тынко́вачную |
тынко́вачнае |
тынко́вачныя (неадуш.) тынко́вачных (адуш.) |
Т. |
тынко́вачным |
тынко́вачнай тынко́вачнаю |
тынко́вачным |
тынко́вачнымі |
М. |
тынко́вачным |
тынко́вачнай |
тынко́вачным |
тынко́вачных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
тынко́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
тынко́ўка |
Р. |
тынко́ўкі |
Д. |
тынко́ўцы |
В. |
тынко́ўку |
Т. |
тынко́ўкай тынко́ўкаю |
М. |
тынко́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тынко́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
тынко́ўшчык |
тынко́ўшчыкі |
Р. |
тынко́ўшчыка |
тынко́ўшчыкаў |
Д. |
тынко́ўшчыку |
тынко́ўшчыкам |
В. |
тынко́ўшчыка |
тынко́ўшчыкаў |
Т. |
тынко́ўшчыкам |
тынко́ўшчыкамі |
М. |
тынко́ўшчыку |
тынко́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.