мурмані́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мурмані́т | |
| мурмані́ту | |
| мурмані́ту | |
| мурмані́т | |
| мурмані́там | |
| мурмані́це |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
СкарачэнніМу́рманск
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Му́рманск | |
| Му́рманска | |
| Му́рманску | |
| Му́рманск | |
| Му́рманскам | |
| Му́рманску |
му́рманскі
прыметнік, адносны
| му́рманскі | му́рманская | му́рманскае | му́рманскія | |
| му́рманскага | му́рманскай му́рманскае |
му́рманскага | му́рманскіх | |
| му́рманскаму | му́рманскай | му́рманскаму | му́рманскім | |
| му́рманскі ( му́рманскага ( |
му́рманскую | му́рманскае | му́рманскія ( му́рманскіх ( |
|
| му́рманскім | му́рманскай му́рманскаю |
му́рманскім | му́рманскімі | |
| му́рманскім | му́рманскай | му́рманскім | му́рманскіх | |
Крыніцы:
Му́рмішкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Му́рмішкі | |
| Му́рмішак Му́рмішкаў |
|
| Му́рмішкам | |
| Му́рмішкі | |
| Му́рмішкамі | |
| Му́рмішках |
мурмо́ліць
‘мурмоліць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| мурмо́лю | мурмо́лім | |
| мурмо́ліш | мурмо́ліце | |
| мурмо́ліць | мурмо́ляць | |
| Прошлы час | ||
| мурмо́ліў | мурмо́лілі | |
| мурмо́ліла | ||
| мурмо́ліла | ||
| Загадны лад | ||
| мурмо́ль | мурмо́льце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| мурмо́лячы | ||
Крыніцы:
му́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| му́рнік | му́рнікі | |
| му́рніка | му́рнікаў | |
| му́рніку | му́рнікам | |
| му́рніка | му́рнікаў | |
| му́рнікам | му́рнікамі | |
| му́рніку | му́рніках |
Крыніцы:
муро́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| муро́ва | муро́вы | |
| муро́вы | муро́ў | |
| муро́ве | муро́вам | |
| муро́ву | муро́вы | |
| муро́вай муро́ваю |
муро́вамі | |
| муро́ве | муро́вах |
Крыніцы:
муро́г
‘сенажаць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| муро́г | мурагі́ | |
| мурагу́ | мураго́ў | |
| мурагу́ | мурага́м | |
| муро́г | мурагі́ | |
| мураго́м | мурага́мі | |
| мурагу́ | мурага́х |
Крыніцы:
муро́г
‘трава’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| муро́г | |
| мурагу́ | |
| мурагу́ | |
| муро́г | |
| мураго́м | |
| мурагу́ |
Крыніцы:
Муро́жнае
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
| Муро́жнае | |
| Муро́жнага | |
| Муро́жнаму | |
| Муро́жнае | |
| Муро́жным | |
| Муро́жным |