Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бвгдёжзклмнпрстўфхцчшя

відо́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. відо́чны відо́чная відо́чнае відо́чныя
Р. відо́чнага відо́чнай
відо́чнае		 відо́чнага відо́чных
Д. відо́чнаму відо́чнай відо́чнаму відо́чным
В. відо́чны (неадуш.)
відо́чнага (адуш.)		 відо́чную відо́чнае відо́чныя (неадуш.)
відо́чных (адуш.)
Т. відо́чным відо́чнай
відо́чнаю		 відо́чным відо́чнымі
М. відо́чным відо́чнай відо́чным відо́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

відо́шча

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
відо́шча - -

Крыніцы: piskunou2012.

Відо́шын

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Відо́шын
Р. Відо́шына
Д. Відо́шыну
В. Відо́шын
Т. Відо́шынам
М. Відо́шыне

Віду́гараўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Віду́гараўшчына
Р. Віду́гараўшчыны
Д. Віду́гараўшчыне
В. Віду́гараўшчыну
Т. Віду́гараўшчынай
Віду́гараўшчынаю
М. Віду́гараўшчыне

Віду́йцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Віду́йцы
Р. Віду́йцаў
Д. Віду́йцам
В. Віду́йцы
Т. Віду́йцамі
М. Віду́йцах

віду́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. віду́к
Р. відуку́
Д. відуку́
В. віду́к
Т. відуко́м
М. відуку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

віду́часць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. віду́часць
Р. віду́часці
Д. віду́часці
В. віду́часць
Т. віду́часцю
М. віду́часці

Крыніцы: piskunou2012.

віду́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віду́чы віду́чая віду́чае віду́чыя
Р. віду́чага віду́чай
віду́чае		 віду́чага віду́чых
Д. віду́чаму віду́чай віду́чаму віду́чым
В. віду́чы (неадуш.)
віду́чага (адуш.)		 віду́чую віду́чае віду́чыя (неадуш.)
віду́чых (адуш.)
Т. віду́чым віду́чай
віду́чаю		 віду́чым віду́чымі
М. віду́чым віду́чай віду́чым віду́чых

Крыніцы: piskunou2012.

віду́шчасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. віду́шчасць
Р. віду́шчасці
Д. віду́шчасці
В. віду́шчасць
Т. віду́шчасцю
М. віду́шчасці

Крыніцы: piskunou2012.

віду́шчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віду́шчы віду́шчая віду́шчае віду́шчыя
Р. віду́шчага віду́шчай
віду́шчае		 віду́шчага віду́шчых
Д. віду́шчаму віду́шчай віду́шчаму віду́шчым
В. віду́шчы (неадуш.)
віду́шчага (адуш.)		 віду́шчую віду́шчае віду́шчыя (неадуш.)
віду́шчых (адуш.)
Т. віду́шчым віду́шчай
віду́шчаю		 віду́шчым віду́шчымі
М. віду́шчым віду́шчай віду́шчым віду́шчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.