апазна́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апазна́ны |
апазна́ная |
апазна́нае |
апазна́ныя |
Р. |
апазна́нага |
апазна́най апазна́нае |
апазна́нага |
апазна́ных |
Д. |
апазна́наму |
апазна́най |
апазна́наму |
апазна́ным |
В. |
апазна́ны (неадуш.) апазна́нага (адуш.) |
апазна́ную |
апазна́нае |
апазна́ныя (неадуш.) апазна́ных (адуш.) |
Т. |
апазна́ным |
апазна́най апазна́наю |
апазна́ным |
апазна́нымі |
М. |
апазна́ным |
апазна́най |
апазна́ным |
апазна́ных |
Кароткая форма: апазна́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апазна́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апазна́ю |
апазна́ем |
2-я ас. |
апазна́еш |
апазна́еце |
3-я ас. |
апазна́е |
апазна́юць |
Прошлы час |
м. |
апазна́ў |
апазна́лі |
ж. |
апазна́ла |
н. |
апазна́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апазна́й |
апазна́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апазна́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апазне́нне |
Р. |
апазне́ння |
Д. |
апазне́нню |
В. |
апазне́нне |
Т. |
апазне́ннем |
М. |
апазне́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазні́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апазню́ся |
апо́знімся |
2-я ас. |
апо́знішся |
апо́зніцеся |
3-я ас. |
апо́зніцца |
апо́зняцца |
Прошлы час |
м. |
апазні́ўся |
апазні́ліся |
ж. |
апазні́лася |
н. |
апазні́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апазні́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апазня́юся |
апазня́емся |
2-я ас. |
апазня́ешся |
апазня́ецеся |
3-я ас. |
апазня́ецца |
апазня́юцца |
Прошлы час |
м. |
апазня́ўся |
апазня́ліся |
ж. |
апазня́лася |
н. |
апазня́лася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апазня́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазы́чваць
‘даваць пазыку’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апазы́чваю |
апазы́чваем |
2-я ас. |
апазы́чваеш |
апазы́чваеце |
3-я ас. |
апазы́чвае |
апазы́чваюць |
Прошлы час |
м. |
апазы́чваў |
апазы́чвалі |
ж. |
апазы́чвала |
н. |
апазы́чвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
апазы́чвай |
апазы́чвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апазы́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
апазы́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апазы́чу |
апазы́чым |
2-я ас. |
апазы́чыш |
апазы́чыце |
3-я ас. |
апазы́чыць |
апазы́чаць |
Прошлы час |
м. |
апазы́чыў |
апазы́чылі |
ж. |
апазы́чыла |
н. |
апазы́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апазы́ч |
апазы́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апазы́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
апаі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апаю́ |
апо́ім |
2-я ас. |
апо́іш |
апо́іце |
3-я ас. |
апо́іць |
апо́яць |
Прошлы час |
м. |
апаі́ў |
апаі́лі |
ж. |
апаі́ла |
н. |
апаі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апаі́ |
апаі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апаі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апа́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апа́к |
Р. |
апа́ку |
Д. |
апа́ку |
В. |
апа́к |
Т. |
апа́кам |
М. |
апа́ку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.