апазна́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апазна́ны |
апазна́ная |
апазна́нае |
апазна́ныя |
| Р. |
апазна́нага |
апазна́най апазна́нае |
апазна́нага |
апазна́ных |
| Д. |
апазна́наму |
апазна́най |
апазна́наму |
апазна́ным |
| В. |
апазна́ны (неадуш.) апазна́нага (адуш.) |
апазна́ную |
апазна́нае |
апазна́ныя (неадуш.) апазна́ных (адуш.) |
| Т. |
апазна́ным |
апазна́най апазна́наю |
апазна́ным |
апазна́нымі |
| М. |
апазна́ным |
апазна́най |
апазна́ным |
апазна́ных |
Кароткая форма: апазна́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апазна́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апазна́ю |
апазна́ем |
| 2-я ас. |
апазна́еш |
апазна́еце |
| 3-я ас. |
апазна́е |
апазна́юць |
| Прошлы час |
| м. |
апазна́ў |
апазна́лі |
| ж. |
апазна́ла |
| н. |
апазна́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
апазна́й |
апазна́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
апазна́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апазне́нне |
| Р. |
апазне́ння |
| Д. |
апазне́нню |
| В. |
апазне́нне |
| Т. |
апазне́ннем |
| М. |
апазне́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазні́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апазню́ся |
апо́знімся |
| 2-я ас. |
апо́знішся |
апо́зніцеся |
| 3-я ас. |
апо́зніцца |
апо́зняцца |
| Прошлы час |
| м. |
апазні́ўся |
апазні́ліся |
| ж. |
апазні́лася |
| н. |
апазні́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
апазні́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апазня́юся |
апазня́емся |
| 2-я ас. |
апазня́ешся |
апазня́ецеся |
| 3-я ас. |
апазня́ецца |
апазня́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
апазня́ўся |
апазня́ліся |
| ж. |
апазня́лася |
| н. |
апазня́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
апазня́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апазы́чваць
‘даваць пазыку’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апазы́чваю |
апазы́чваем |
| 2-я ас. |
апазы́чваеш |
апазы́чваеце |
| 3-я ас. |
апазы́чвае |
апазы́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
апазы́чваў |
апазы́чвалі |
| ж. |
апазы́чвала |
| н. |
апазы́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
апазы́чвай |
апазы́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
апазы́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
апазы́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апазы́чу |
апазы́чым |
| 2-я ас. |
апазы́чыш |
апазы́чыце |
| 3-я ас. |
апазы́чыць |
апазы́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
апазы́чыў |
апазы́чылі |
| ж. |
апазы́чыла |
| н. |
апазы́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
апазы́ч |
апазы́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
апазы́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
апаі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апаю́ |
апо́ім |
| 2-я ас. |
апо́іш |
апо́іце |
| 3-я ас. |
апо́іць |
апо́яць |
| Прошлы час |
| м. |
апаі́ў |
апаі́лі |
| ж. |
апаі́ла |
| н. |
апаі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
апаі́ |
апаі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
апаі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апа́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апа́к |
| Р. |
апа́ку |
| Д. |
апа́ку |
| В. |
апа́к |
| Т. |
апа́кам |
| М. |
апа́ку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.