абрака́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абрака́нніца |
абрака́нніцы |
Р. |
абрака́нніцы |
абрака́нніц |
Д. |
абрака́нніцы |
абрака́нніцам |
В. |
абрака́нніцу |
абрака́нніц |
Т. |
абрака́нніцай абрака́нніцаю |
абрака́нніцамі |
М. |
абрака́нніцы |
абрака́нніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
абрака́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абрака́юся |
абрака́емся |
2-я ас. |
абрака́ешся |
абрака́ецеся |
3-я ас. |
абрака́ецца |
абрака́юцца |
Прошлы час |
м. |
абрака́ўся |
абрака́ліся |
ж. |
абрака́лася |
н. |
абрака́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
абрака́йся |
абрака́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абрака́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Абра́м
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Абра́м |
Абра́мы |
Р. |
Абра́ма |
Абра́маў |
Д. |
Абра́му |
Абра́мам |
В. |
Абра́ма |
Абра́маў |
Т. |
Абра́мам |
Абра́мамі |
М. |
Абра́ме |
Абра́мах |
Абра́мава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Абра́мава |
Р. |
Абра́мава |
Д. |
Абра́маву |
В. |
Абра́мава |
Т. |
Абра́мавам |
М. |
Абра́маве |
абрамава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абрамава́ны |
абрамава́ная |
абрамава́нае |
абрамава́ныя |
Р. |
абрамава́нага |
абрамава́най абрамава́нае |
абрамава́нага |
абрамава́ных |
Д. |
абрамава́наму |
абрамава́най |
абрамава́наму |
абрамава́ным |
В. |
абрамава́ны (неадуш.) абрамава́нага (адуш.) |
абрамава́ную |
абрамава́нае |
абрамава́ныя (неадуш.) абрамава́ных (адуш.) |
Т. |
абрамава́ным |
абрамава́най абрамава́наю |
абрамава́ным |
абрамава́нымі |
М. |
абрамава́ным |
абрамава́най |
абрамава́ным |
абрамава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
абрамава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абраму́ю |
абраму́ем |
2-я ас. |
абраму́еш |
абраму́еце |
3-я ас. |
абраму́е |
абраму́юць |
Прошлы час |
м. |
абрамава́ў |
абрамава́лі |
ж. |
абрамава́ла |
н. |
абрамава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абраму́й |
абраму́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абрамава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Абра́маўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Абра́маўка |
Р. |
Абра́маўкі |
Д. |
Абра́маўцы |
В. |
Абра́маўку |
Т. |
Абра́маўкай Абра́маўкаю |
М. |
Абра́маўцы |
Абра́маўшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Абра́маўшчына |
Р. |
Абра́маўшчыны |
Д. |
Абра́маўшчыне |
В. |
Абра́маўшчыну |
Т. |
Абра́маўшчынай Абра́маўшчынаю |
М. |
Абра́маўшчыне |
абраме́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абраме́нне |
Р. |
абраме́ння |
Д. |
абраме́нню |
В. |
абраме́нне |
Т. |
абраме́ннем |
М. |
абраме́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
абрамі́жаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абрамі́жаны |
абрамі́жаная |
абрамі́жанае |
абрамі́жаныя |
Р. |
абрамі́жанага |
абрамі́жанай абрамі́жанае |
абрамі́жанага |
абрамі́жаных |
Д. |
абрамі́жанаму |
абрамі́жанай |
абрамі́жанаму |
абрамі́жаным |
В. |
абрамі́жаны (неадуш.) абрамі́жанага (адуш.) |
абрамі́жаную |
абрамі́жанае |
абрамі́жаныя (неадуш.) абрамі́жаных (адуш.) |
Т. |
абрамі́жаным |
абрамі́жанай абрамі́жанаю |
абрамі́жаным |
абрамі́жанымі |
М. |
абрамі́жаным |
абрамі́жанай |
абрамі́жаным |
абрамі́жаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.