Карчо́мнае ’месца, дзе стаяла карчма’ (Яшк.). Гл. карчма. Субстантываваны прыметнік сярэдняга роду.
Карчо́ўе ’месца, дзе багата пнёў і карэнняў’ (Яшк.). Зборны назоўнік, вытворны ад корч (гл.), з тыповым суфіксам ‑ovьje.
Карчу́к ’невялікі корч’ (ТСБМ, Шат.). Характэрная дэмінутыўная суфіксацыя па ‑ук (як плячук і г. д.).
◎ Карчу́шка ’недагарэлае палена дроў’ (Жыв. сл.), да корч з дэмінутыўным суфіксам ‑ушка.
◎ Карчы́ ’кусты, хмызняк, зараснік’ (Жыв. сл.) у значэнні Nomina collectiva.
◎ Ка́рчык ’гестка’ (Нар. сл.). Няяснага паходжання.
Карчы́сты ’кусцісты’ (Янк. III), да корч (гл.).
Карша́к ’каршун’ (ТСБМ, Маш., БДА, Нік. Арх., Бяльк., Касп.). Гл. коршак.
Каршачо́к ’каршун’ (Сержп. Грам.). Трэба адзначыць, што каршачок — дэмінутыўная форма ад коршак (гл.).
◎ Каршо́чак ’кулачок’ (Нас. Бел. песни), да корх (гл.).