Кра́ец ’акраец, луста, скіба’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц., Бяльк., Мат. Маг.). Гл. краяць.
Краж ’ланцуг невысокіх гор’ (ТСБМ), ’камель, цурбан’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. кряж ’пагорак’, ст.-рус. кряжь ’брус’. Да kręžь, якое з’яўляецца аблаўтным варыянтам да krǫgъ ’круг, кольца’ (Фасмер, 2, 391).
◎ Кра́жды ’вяснушкі’ (Сцяшк. Сл.). З літ. kregždenos ’тс’.
◎ Кражні́к ’сасновы лясок’ (Мат. Маг.). Гл. кражняк
◎ Кражня́к ’камель (тоўсты)’ (Мат. Гом.). Гл. краж.
Краі́на ’мясцовасць, тэрыторыя’ (ТСБМ, Шат., Яшк., Сл. паўн.-зах.). Гл. край 1.
Край 1 ’канечная лінія, вобласць, мясцовасць’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Яруш., ТС, Кліх, Сл. паўн.-зах., Мал., Ян.), ’бераг’ (Федар.), ’кавалак’ (Грыг.). Укр. край, рус. край, ст.-слав. краи, балг. край, серб.-харв. кра̑ј, славен. kràj, польск. kraj, чэш. kraj, в.-луж. kraj, прасл. krajь, якое генетычна суадносіцца з krojiti (гл. кроіць) (Бернекер, 1, 605; Траўтман, 141).
Край 2 ’вельмі’ (Мат. Маг., Яўс., Сцяшк., Юрч.). Гл. край 1.
◎ Кра́йка ’пояс’ (Нар. лекс., Мат. Маг., ТС, Юрч.). Гл. край 1.
Кракаві́на ’жабурынне’ (Сл. паўн.-зах., Мядзв.). Гл. крактавінне 2.