Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Кво́ртка ’фортачка’ (Мат. Гом.). Да хвортка < фортка.

Кво́та ’частка, доля, працэнт’ (ТСБМ, Нас., Касп., КЭС, лаг., Гарэц.). Ст.-бел. квота ’сума грошай, дата’ (з 1680 г.) < польск. kwota ’тс’ (Булыка, Запазыч., 146), якое з с.-лац. quota ’сума грошай’ (Слаўскі, 3, 501–502).

Кво́тнік ’ліхвяр’ (Гарэц.). Гл. квота, квоты.

Кво́ты ’працэнты’ (Шн., Мядзв., Бяльк.). Гл. квота.

Квох ’пра квактанне, стогн’ (Нар. лекс.). Гл. квок.

Кво́хаць ’квактаць’ (Жд. 3, Бяльк., Юрч., Гарэц., Др.-Падб.). Гл. квох.

Кво́хкаць ’квактаць, стагнаць’ (Яўс.). Як аб гэтым сведчаць значэнні, кантамінацыя квактаць і вохкаць (гл.).

Кво́чка ’курыца, якая сядзіць на яйцах, квактуха’ (Мат. Гом.). Да квока (гл.). Квочка < і*квок‑ька.

Кво́шка ’квактуха’ (Бяльк.). Гл. квочка.

Кву́ха ’вялікая бочка’ (Бяльк.). Да *квасуха. Параўн. кваска ’бочка невялікіх памераў’.