укава́ны и уко́ваны
1. разг. око́ванный;
2. перен. ско́ванный, зако́ванный;
3. вко́ванный;
1-3 см. укава́ць
уко́л, -лу м., в разн. знач. уко́л;
у. іго́лкай — уко́л иго́лкой;
прызна́чыць хво́раму ўко́лы — назна́чить больно́му уко́лы;
у. самалю́бству — уко́л самолю́бию;
◊ шпі́лечны ўкол — була́вочный уко́л
уко́латы
1. уко́лотый; нако́лотый;
2. перен. уко́лотый, уязвлённый;
3. вко́лотый; во́ткнутый;
1-4 см. укало́ць
уко́лвацца несов.
1. ука́лываться; см. укало́цца;
2. страд. ука́лываться; уязвля́ться; вка́лываться; втыка́ться; см. уко́лваць
уко́лваць несов.
1. ука́лывать; (ранить — ещё) нака́лывать;
2. перен. (обижать) ука́лывать, уязвля́ть;
3. вка́лывать; втыка́ть;
1-3 см. укало́ць
уко́пванне ср. вка́пывание; см. уко́пваць
уко́пвацца несов.
1. врыва́ться, вка́пываться, зарыва́ться;
2. страд. врыва́ться, вка́пываться; см. уко́пваць
уко́пваць несов. врыва́ть, вка́пывать; см. укапа́ць 1
уко́рмленасць ж. отко́рмленность, упи́танность