Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

пярві́чны перви́чный

пярна́ч (род. пернача́) м., ист. (оружие) перна́ч

пяро́, мн. пёры ср., в разн. знач. перо́;

стра́усавае п. — стра́усовое перо́;

п. руля́ — перо́ руля́;

ве́чнае п. — ве́чное перо́;

вага́ пяра́спорт. вес пера́;

адны́м ро́счыркам пяра́ — одни́м ро́счерком пера́;

бо́йкае п. — бо́йкое перо́;

во́страе п.о́строе перо́;

про́ба пяра́ — про́ба пера́;

вало́даць пяро́м — владе́ть перо́м;

вы́йсці з-пад пяра́ — вы́йти из-под пера́;

разбо́йнікі пяра́презр. разбо́йники пера́;

што напі́сана пяро́м, таго́ не вы́рубіш (вы́сечаш) тапаро́мпосл. что напи́сано перо́м, того́ не вы́рубишь топоро́м

пярсцёнак, -нка м. пе́рстень, кольцо́ ср.

Пяру́н (род. Перуна́) м., миф. Перу́н

пяру́н (род. перуна́) м. уда́р гро́ма;

каб цябе́ п. забі́ў! — чтоб тебя́ гром разрази́л!;

сы́паць перуны́ — мета́ть гро́мы и мо́лнии

пярха́ць несов., см. пе́рхаць II

пярхо́та ж., разг. перхо́та

пярху́н (род. перхуна́) м., прост. перху́н

пярху́ха ж., прост. перху́нья

пярцо́вачны перцо́вочный