надара́цца несов. случа́ться, выпада́ть; см. нада́рыцца
надара́ць I сов., разг. вспаха́ть (часть)
надара́ць II несов., см. надо́рваць
надарва́насць ж. надо́рванность
надарва́ны надо́рванный; надса́женный; см. надарва́ць
надарва́цца сов., в разн. знач. надорва́ться; (повредить себе что-л. — ещё) надсади́ться;
вяро́ўка ~рва́лася — верёвка надорва́лась;
падыма́ючы ка́мень, ~ва́ўся — поднима́я ка́мень, надорва́лся (надсади́лся);
н. на рабо́це — надорва́ться на рабо́те
надарва́ць сов., в разн. знач. надорва́ть (повредить — ещё) надсади́ть;
н. вяро́ўку — надорва́ть верёвку;
н. жыво́т — надорва́ть (надсади́ть) живо́т;
н. здаро́ўе — надорва́ть здоро́вье
нада́рыцца сов. случи́ться; (о времени — ещё) вы́пасть;
~рылася во́льная хвілі́на — случи́лась (вы́пала) свобо́дная мину́та
надары́ць сов.
1. надари́ть;
2. перен. (наделить какими-л. качествами) одари́ть
надасла́ць сов., разг. присла́ть
надасо́басны надли́чностный