апраўда́цца сов., в разн. знач. оправда́ться
апраўда́ць сов., в разн. знач. оправда́ть;
а. падсу́днага — оправда́ть подсуди́мого;
а. неразу́мны ўчы́нак маладо́сцю — оправда́ть неразу́мный посту́пок мо́лодостью;
а. чые́-не́будзь надзе́і — оправда́ть чьи́-л. наде́жды;
а. расхо́ды — оправда́ть расхо́ды
апра́ўдвацца несов., возвр., страд. опра́вдываться; см. апраўда́цца, апра́ўдваць
апра́ўдваць несов., в разн. знач. опра́вдывать; см. апраўда́ць
апра́ўка ж. опра́вка; обрамле́ние ср.; см. апраўля́ць
апраўле́нне ср. оправле́ние; обрамле́ние; см. апраўля́ць
апра́ўлены опра́вленный; обрамлённый; см. апра́віць
апраўля́ць несов. (вставлять в оправу) оправля́ть; (вставлять в раму) обрамля́ть
апрацава́насць ж. обрабо́танность
апрацава́ны
1. обрабо́танный, обде́ланный, отде́ланный;
2. обрабо́танный, возде́ланный;
3. обрабо́танный;
1-3 см. апрацава́ць