апраўда́ць сов., в разн. знач. оправда́ть;
а. падсу́днага — оправда́ть подсуди́мого;
а. неразу́мны ўчы́нак маладо́сцю — оправда́ть неразу́мный посту́пок мо́лодостью;
а. чые́-не́будзь надзе́і — оправда́ть чьи́-л. наде́жды;
а. расхо́ды — оправда́ть расхо́ды
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)