адарва́нне ср. отторже́ние; см. адарва́ць 2
адарва́ны
1. ото́рванный; обо́рванный;
2. отто́ргнутый
адарва́цца сов., в разн. знач. оторва́ться; (порваться в результате резкого движения — ещё) оборва́ться;
у паліто́ ~ва́ўся гу́зік — у пальто́ оторвала́сь пу́говица;
фіра́нка ~ва́лася — занаве́ска оторвала́сь (оборвала́сь);
самалёт ~ва́ўся ад зямлі́ — самолёт оторва́лся от земли́;
ад кні́гі не́льга а. — от кни́ги нельзя́ оторва́ться;
а. ад наро́да — оторва́ться от наро́да;
а. ад праці́ўніка — воен. оторва́ться от проти́вника;
◊ сэ́рца ~ва́лася — се́рдце оборвало́сь
адарва́ць сов.
1. в разн. знач. оторва́ть; (резким движением — ещё) оборва́ть;
а. кава́лак ні́ткі — оторва́ть кусо́к ни́тки;
а. ве́шалку ў паліто́ — оборва́ть ве́шалку в пальто́;
а. ад рабо́ты — оторва́ть от рабо́ты;
2. (насильственным путём часть территории) оторва́ть, отто́ргнуть;
а. захо́днюю ча́стку краі́ны — отто́ргнуть за́падную часть страны́;
◊ з рука́мі а. — с рука́ми оторва́ть;
гніло́му цяля́ці хваста́ не адарве́ — погов. ти́ше воды́, ни́же травы́;
вачэ́й не а. — глаз не оторва́ть
адаро́насць ж., см. адо́ранасць
адарфава́ны с.-х. отве́янный; см. адарфава́ць
адарфава́цца сов., с.-х. отве́яться
адарфава́ць сов., с.-х. (веялкой) отве́ять
адарфо́ўвацца несов., возвр., страд., с.-х. отве́иваться