укры́ўдзіць сов., разг. разоби́деть, оби́деть
укры́цца сов.
1. укры́ться, накры́ться;
у. ко́ўдрай — укры́ться (накры́ться) одея́лом;
2. (сплошь) покры́ться;
лясы́ ўкры́ліся зеляні́най — леса́ покры́лись зе́ленью;
3. (спрятавшись, защитить себя от кого-, чего-л.) укры́ться;
у. ад дажджу́ — укры́ться от дождя́
укры́цце ср., воен. укры́тие;
страля́ць з ~цця — стреля́ть из укры́тия
укрыццё ср. (действие) укрыва́ние, накрыва́ние; см. укры́ць 1
укры́ць сов.
1. укры́ть, накры́ть;
у. дзіця́ ко́ўдрай — укры́ть (накры́ть) ребёнка одея́лом;
у. гра́ды ад маро́зу — укры́ть гря́ды от моро́за;
2. (сплошь) покры́ть; усе́ять;
гракі́ ўкры́лі ўсё по́ле — грачи́ покры́ли всё по́ле;
3. (спрятать, защитить) укры́ть;
ноч укры́ла партыза́н ад во́рага — ночь укры́ла партиза́н от врага́
укрышы́ць сов. накроши́ть;
у. цыбу́лі ў суп — накроши́ть лу́ку в суп