Verbum

іржа́ўленне ср. ржа́вление

іржа́ўнік, -ку м., бот. ржа́вчинник

іржа́ўныя сущ., мн., бот. ржа́вчинные

іржа́ць несов., прям., перен. ржать;

іржа́лі ко́ні — ржа́ли ко́ни;

клас іржа́ў — разг. класс ржал

іржы́шча ср. стерня́ ж., жнивьё

іржэ́ўнік, -ку м., см. іржы́шча

іржэ́ўнікавы с.-х. стернево́й

і́рмас м., церк. и́рмос

іро́нія ж., в разн. знач. иро́ния;

◊ і. лёсу — иро́ния судьбы́

ірты́шскі ирты́шский