Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

укаране́ць сов., разг., прям., перен. (пустить глубоко корни) укорени́ться

укаранёны

1. укоренённый;

2. перен. укоренённый, внедрённый; насаждённый;

1, 2 см. укарані́ць

укарані́цца сов.

1. укорени́ться;

2. перен. укорени́ться, внедри́ться

укарані́ць сов.

1. укорени́ть;

у. раса́ду — укорени́ть расса́ду;

2. перен. укорени́ть, внедри́ть; (распространить — ещё) насади́ть;

у. но́вы ме́тад у вытво́рчасць — укорени́ть (внедри́ть) но́вый ме́тод в произво́дство;

у. но́выя ідэ́і — укорени́ть (внедри́ть, насади́ть) но́вые иде́и

укараня́цца несов.

1. с.-х. укореня́ться;

2. перен. укореня́ться, внедря́ться;

3. страд. укореня́ться; внедря́ться; насажда́ться; см. укараня́ць

укараня́ць несов.

1. с.-х. укореня́ть;

2. перен. укореня́ть, внедря́ть; (распространять — ещё) насажда́ть; см. укарані́ць 2

укараці́цца сов. укороти́ться

укараці́ць сов. укороти́ть;

у. язы́к — (каму) укороти́ть язы́к (кому)

укарачэ́нне ср. укороче́ние

укармі́цца сов. откорми́ться, отъе́сться