дзіра́віцца несов., страд. издыря́вливаться, изреше́чиваться
дзіра́віць несов., разг. дыря́вить, реше́тить; издыря́вливать, изреше́чивать
дзіра́вы дыря́вый; худо́й;
~вае вядро́ — дыря́вое ведро́;
◊ ~вая галава́ — дыря́вая голова́;
~выя ру́кі — дыря́вые ру́ки
дзі́рачка ж., уменьш. ды́рочка
дзірва́н, -ну́ м. земля́, гу́сто поро́сшая траво́й
дзірване́ць несов. пораста́ть траво́й
дзі́рка ж.
1. дыра́, ды́рка, отве́рстие ср.; (в одежде — ещё) проре́ха;
зашы́ць ~ку на рукаве́ — заши́ть дыру́ (ды́рку, проре́ху) на рукаве́;
дз. ў пло́це — дыра́ (ды́рка) в забо́ре;
2. только мн., перен., разг. (недостатки, нехватки) ды́ры, проре́хи;
у гаспада́рцы мно́га ~рак — в хозя́йстве мно́го дыр (проре́х);
◊ дз. ад абара́нка — ды́рка от бу́блика;
заткну́ць ~рку — заткну́ть дыру́;
(патрэ́бна) як у мо́сце дз. — (ну́жно) как соба́ке пя́тая нога́;
хадзі́ў бы ў зло́це, каб не дз. ў ро́це — посл. ка́бы не дыра́ во рту — жил бы, ни о чём не тужи́л;
ад усі́х дзі́рак за́тычка — погов. ко всем ды́ркам заты́чка
дзіркава́ты, см. дзірча́сты