дзі́рка ж.
1. дыра́, ды́рка, отве́рстие ср.; (в одежде — ещё) проре́ха;
зашы́ць ~ку на рукаве́ — заши́ть дыру́ (ды́рку, проре́ху) на рукаве́;
дз. ў пло́це — дыра́ (ды́рка) в забо́ре;
2. только мн., перен., разг. (недостатки, нехватки) ды́ры, проре́хи;
у гаспада́рцы мно́га ~рак — в хозя́йстве мно́го дыр (проре́х);
◊ дз. ад абара́нка — ды́рка от бу́блика;
заткну́ць ~рку — заткну́ть дыру́;
(патрэ́бна) як у мо́сце дз. — (ну́жно) как соба́ке пя́тая нога́;
хадзі́ў бы ў зло́це, каб не дз. ў ро́це — посл. ка́бы не дыра́ во рту — жил бы, ни о чём не тужи́л;
ад усі́х дзі́рак за́тычка — погов. ко всем ды́ркам заты́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)