раўнава́жны физ. равнове́сный
раўнава́льнік м., тех. ровни́тель
раўнава́льны тех. рихтова́льный, рихто́вочный
раўнава́льшчык м. рихто́вщик
раўнава́льшчыца ж. рихто́вщица
раўнава́нне ср.
1. выра́внивание;
2. тех. рихто́вка ж.; см. раўнава́ць I 1, 2
раўнава́ны I
1. вы́ровненный;
2. рихто́ванный; см. раўнава́ць I 1, 2
раўнава́ны II
1. сравнённый;
2. уравнённый; см. раўнава́ць III
раўнава́цца I несов., страд. ровня́ться, выра́вниваться; рихтова́ться; см. раўнава́ць I
раўнава́цца II несов. (считать себя равным) равня́ться;
куды́ мне з ёй р. — куда́ мне с ней равня́ться
раўнава́ць I несов.
1. (делать ровным, гладким) ровня́ть, выра́внивать;
2. тех. рихтова́ть
раўнава́ць II несов. (испытывать чувство ревности) ревнова́ть
раўнава́ць III несов.
1. сра́внивать;
2. ура́внивать
раўнадзе́йная ж., сущ., физ. равноде́йствующая