уда́рніцтва ср. уда́рничество
уда́рны I в разн. знач. уда́рный;
~ная брыга́да — уда́рная брига́да;
ва ўда́рным пара́дку — в уда́рном поря́дке
уда́рны II в разн. знач. уда́рный;
~ная вайско́вая гру́па — уда́рная войскова́я гру́ппа;
~ныя музы́чныя інструме́нты — уда́рные музыка́льные инструме́нты;
у. механі́зм — уда́рный механи́зм
ударо́жыцца сов., разг. пова́диться
уда́рыцца сов., в разн. знач. уда́риться; (повредить ударом) ушиби́ться
уда́рыць сов., в разн. знач. уда́рить; (повредить ударом) ушиби́ть;
у. па стале́ — уда́рить по́ столу;
у. нагу́ — уда́рить (ушиби́ть) но́гу;
мала́нка ўда́рыла ў дрэ́ва — мо́лния уда́рила в де́рево;
у. у звон — уда́рить в наба́т;
у. па во́рагу — уда́рить по врагу́;
у. у фланг — уда́рить во фланг;
у. па недахо́пах — уда́рить по недоста́ткам;
віно́ ўда́рыла ў галаву́ — вино́ уда́рило в го́лову;
◊ у. па кішэ́ні — уда́рить по карма́ну;
у. па рука́х — уда́рить по рука́м;
у. у галаву́ — уда́рить в го́лову;
па́лец (па́льцам) аб па́лец не ўда́рыць — па́лец о па́лец не уда́рить;
не ўда́рыць тва́рам у гразь — не уда́рить лицо́м в грязь
удаскана́ленасць ж.
1. усоверше́нствованность;
2. изощрённость, утончённость;
1, 2 см. удаскана́лены 3, 4
удаскана́ленне ср.
1. усоверше́нствование;
2. изощре́ние, утонче́ние;
1, 2 см. удаскана́ліць
удаскана́лены
1. прич. усоверше́нствованный;
2. прич. изощрённый, утончённый;
1, 2 см. удаскана́ліць;
3. прил. усоверше́нствованный;
~ныя прыбо́ры — усоверше́нствованные прибо́ры;
4. прил. (о чувствах и т.п.) изощрённый, утончённый
удаскана́ліцца сов.
1. усоверше́нствоваться;
2. (о чувствах и т.п.) изощри́ться, утончи́ться
удаскана́ліць сов.
1. усоверше́нствовать;
у. машы́ну — усоверше́нствовать маши́ну;
2. (чувства и т.п.) изощри́ть, утончи́ть