рассадзі́ць сов.
1. в разн. знач. рассади́ть;
р. гасце́й — рассади́ть госте́й;
р. ву́чняў на ро́зныя па́рты — рассади́ть ученико́в на ра́зные па́рты;
р. са́джанцы — рассади́ть са́женцы;
2. разг. (разломать сильным ударом) рассади́ть, разби́ть;
3. разг. (сильно поранить, рассечь) рассади́ть, раскрои́ть
расса́дка ж. расса́дка;
р. кусто́ў — расса́дка кусто́в
расса́днік м. расса́дник;
бруд — р. зара́зы — грязь — расса́дник зара́зы
рассакрэ́ціць сов. рассекре́тить;
р. інстру́кцыю — рассекре́тить инстру́кцию
рассакрэ́чаны рассекре́ченный; см. рассакрэ́ціць
рассакрэ́чвацца несов., страд. рассекре́чиваться; см. рассакрэ́чваць
рассакрэ́чваць несов. рассекре́чивать; см. рассакрэ́ціць
рассаладзі́ць сов., разг. (сахар в жидкости) распусти́ть, раствори́ть
рассале́нне ср., спец. рассоле́ние;
р. гле́бы — рассоле́ние по́чвы
рассало́джаны разг. распу́щенный, растворённый; см. рассаладзі́ць