наўкру́чваць сов. (во множестве)
1. ввинти́ть, вверну́ть, вкрути́ть;
2. заку́тать, заверну́ть; уку́тать;
1, 2 см. укруці́ць 1, 2
наўме́ нареч.
1. на уме́, в уме́;
гэ́та не было́ ў яго́ н. — это́ не́ было у него́ на уме́;
2. (с отрицанием) не до (чего-л.);
цяпе́р гэ́та яму́ не н. — тепе́рь ему́ не до э́того;
◊ трыма́ць сваё н. — име́ть за́днюю мысль;
гало́днай куме́ хлеб н. — посл. голо́дной куме́ хлеб на уме́;
што ў каго́ н., той пра то́е і дзяўбе́ — посл. у кого́ что боли́т, тот о том и говори́т;
жыво́му жыво́е н. — посл. живо́й о живо́м и ду́мает
наўмы́сля нареч., см. наўмы́сна
наўмы́сна нареч. умы́шленно, наро́чно, нарочи́то, наме́ренно, преднаме́ренно
наўмы́снасць ж. умы́шленность, нарочи́тость, наме́ренность, преднаме́ренность
наўмы́сны умы́шленный, наро́чный, нарочи́тый, наме́ренный, преднаме́ренный
наўпе́рад нареч., обл. снача́ла, пре́жде всего́;
н. трэ́ба падве́зці матэрыя́л — снача́ла (пре́жде всего́) ну́жно подвезти́ материа́л
наўпро́ст нареч., разг. прямико́м
наўра́д нареч. вряд ли, едва́ ли;
н. ці гэ́та яму́ ўда́сца — вряд ли (едва́ ли) э́то ему́ уда́стся
наўскапыта́ нареч., разг. вскачь, во весь опо́р