духо́ўнасць ж. духо́вность
духо́ўнік м., церк. духо́вник
духо́ўны в разн. знач. духо́вный;
~ныя запатрабава́нні — духо́вные запро́сы;
~ная блі́зкасць — духо́вная бли́зость;
~ная асо́ба — духо́вное лицо́;
~нае зва́нне — духо́вное зва́ние;
○ ~ныя ве́ршы — духо́вные стихи́;
◊ д. айце́ц — духо́вный оте́ц