адара́цца сов., разг.
1. (окончить пахоту) отпаха́ться;
2. отдали́ться вспа́хивая
адара́ць I сов.
1. отпаха́ть;
тры гадзі́ны ~ра́ў — три часа́ отпаха́л;
2. отдели́ть бороздо́й;
а. ад мяжы́ — отдели́ть бороздо́й от межи́;
3. (произвести вспашку неудавшегося посева) запаха́ть, перепаха́ть;
4. (возместить) отрабо́тать на па́хоте
адара́ць II несов., см. адо́рваць I
адарва́на нареч. ото́рванно
адарва́насць ж. ото́рванность
адарва́нне ср. отторже́ние; см. адарва́ць 2
адарва́ны
1. ото́рванный; обо́рванный;
2. отто́ргнутый
адарва́цца сов., в разн. знач. оторва́ться; (порваться в результате резкого движения — ещё) оборва́ться;
у паліто́ ~ва́ўся гу́зік — у пальто́ оторвала́сь пу́говица;
фіра́нка ~ва́лася — занаве́ска оторвала́сь (оборвала́сь);
самалёт ~ва́ўся ад зямлі́ — самолёт оторва́лся от земли́;
ад кні́гі не́льга а. — от кни́ги нельзя́ оторва́ться;
а. ад наро́да — оторва́ться от наро́да;
а. ад праці́ўніка — воен. оторва́ться от проти́вника;
◊ сэ́рца ~ва́лася — се́рдце оборвало́сь
адарва́ць сов.
1. в разн. знач. оторва́ть; (резким движением — ещё) оборва́ть;
а. кава́лак ні́ткі — оторва́ть кусо́к ни́тки;
а. ве́шалку ў паліто́ — оборва́ть ве́шалку в пальто́;
а. ад рабо́ты — оторва́ть от рабо́ты;
2. (насильственным путём часть территории) оторва́ть, отто́ргнуть;
а. захо́днюю ча́стку краі́ны — отто́ргнуть за́падную часть страны́;
◊ з рука́мі а. — с рука́ми оторва́ть;
гніло́му цяля́ці хваста́ не адарве́ — погов. ти́ше воды́, ни́же травы́;
вачэ́й не а. — глаз не оторва́ть
адаро́насць ж., см. адо́ранасць