Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

на́рачны сущ. на́рочный

нарачо́ная сущ., уст. наречённая

нарачо́ны сущ., уст. наречённый

нарашчыня́ць сов. (во множестве) раствори́ть; (тесто) натвори́ть

нарашчэ́нне ср. нараще́ние

нарва́ны

1. на́рванный;

2. на́рванный;

3. натереблённый, надёрганный;

1-3 см. нарва́ць I 1-3

нарва́цца сов., разг.

1. нарва́ться;

а́ўся на заса́ду — нарва́лся на заса́ду;

н. на непрые́мнасць — нарва́ться на неприя́тность;

2. неожи́данно появи́ться, нагря́нуть;

не ~ва́ўся б гаспада́р — не пришёл бы (не появи́лся бы) хозя́ин;

не на таго́а́ўся — не на того́ напа́л

нарва́ць I сов.

1. нарва́ть;

н. кве́так — нарва́ть цвето́в;

2. (разорвать) нарва́ть;

н. ні́так — нарва́ть ни́ток;

н. папе́ры — нарва́ть бума́ги;

3. (льна, конопли) натереби́ть, надёргать;

4. разг. (о ветре) нагна́ть;

ве́цер ~ва́ў дажджу́ — ве́тер нагна́л дождя́

нарва́ць II сов. (о нарыве) нарва́ть;

па́лец ~ва́ў — па́лец нарва́л

нарва́ць III сов., разг. наблева́ть

наргіле́ нескл., м. и ср. наргиле́

нард (род. на́рду) м., бот. нард