раско́чаны
1. в разн. знач. раска́ченный;
2. раска́танный;
1, 2 см. раскаці́ць
раско́чванне ср. раска́тывание; см. раско́чваць
раско́чвацца несов., возвр., страд. раска́тываться; см. раскаці́цца, раско́чваць
раско́чваць несов., в разн. знач. раска́тывать; см. раскаці́ць
раско́ша ж.
1. ро́скошь;
жыць у ~шы — жить в ро́скоши;
2. раздо́лье ср., приво́лье ср., просто́р м.;
3. ро́скошь, изли́шество ср.;
◊ шале́ць з ~шы — беси́ться с жи́ру
раско́шаны I тех. раско́шенный; см. раскасі́ць I
раско́шаны II раско́шенный; см. раскасі́ць II
раско́шваць I несов., тех. раска́шивать
раско́шваць II несов. (делать косыми — о глазах) раска́шивать
раско́шна нареч.
1. роско́шно;
2. просто́рно, свобо́дно;
1, 2 см. раско́шны
раско́шнасць ж. роско́шность, просто́рность