раско́льнік м., в разн. знач. раско́льник
раско́льніца ж., в разн. знач. раско́льница
раско́льніцкі раско́льнический, раско́льничий
раско́льніцтва ср. раско́льничество
раско́п, -пу м., археол. раско́п
раско́паны, см. раскапа́ны
раско́пванне ср. раска́пыванне, раско́пка ж.
раско́пвацца несов., страд. разрыва́ться; раска́пываться; см. раско́пваць
раско́пваць несов.
1. разрыва́ть, раска́пывать;
2. (находить в земле) раска́пывать;
3. перен. дои́скиваться, раска́пывать;
1-3 см. раскапа́ць
раско́пка ж.
1. (действие) раско́пка;
р. на́сыпу — раско́пка на́сыпи;
2. только мн. раско́пки;
~кі гарадзі́шча — раско́пки городи́ща