раскі́нуты
1. в разн. знач. раски́нутый;
2. разбро́санный, пораски́данный;
1, 2 см. раскі́нуць
раскі́нуцца сов.
1. (во сне) см. раскі́дацца 2;
2. (занять большое пространство) раски́нуться
раскі́нуць сов.
1. в разн. знач. раски́нуть;
р. ру́кі — раски́нуть ру́ки;
на бе́разе ~нулі не́вад — на берегу́ раски́нули не́вод;
р. сто́лік — раски́нуть сто́лик;
2. разброса́ть, пораскида́ть;
р. рэ́чы па кутка́х — разброса́ть ве́щи по угла́м
раскіпе́цца сов.
1. раскипе́ться;
вада́ ~пе́лася — вода́ раскипе́лась;
2. перен. раскипе́ться, раскипяти́ться
раскіра́ка м. и ж., прост. раскоря́ка
раскіра́чаны прост. раскоря́ченный
раскіра́чвацца несов., прост. раскоря́чиваться
раскіра́чваць несов., прост. раскоря́чивать
раскіра́чка м. и ж., прост. раскоря́чка
раскіра́чыцца сов., прост. раскоря́читься