увя́званне ср.
1. (действие) увя́зывание, увя́зка ж.;
2. перен., разг. увя́зка ж., увя́зывание, согласо́вывание;
3. ввя́зывание;
1-3 см. увя́зваць
увя́звацца несов.
1. в разн. знач. увя́зываться;
2. перен., разг. (вмешиваться) ввя́зываться;
1, 2 см. увяза́цца;
3. страд. увя́зываться; согласо́вываться; ввя́зываться; см. увя́зваць
увя́зваць несов.
1. увя́зывать;
2. перен., разг. увя́зывать, согласо́вывать;
3. (вплетать вязанием) ввя́зывать;
1-3 см. увяза́ць I
увя́знуць сов.
1. (в чём-л. вязком или тесном) увя́знуть, завя́знуть; застря́ть;
2. перен., разг. (оказаться в затруднительном положении) увя́знуть; погря́знуть;
у. у даўга́х — увя́знуть (погря́знуть) в долга́х
увянча́нне ср. увенча́ние; см. увянча́ць
увянча́ны в разн. знач. уве́нчанный; см. увянча́ць
увянча́цца сов. увенча́ться;
у. по́спехам — увенча́ться успе́хом
увянча́ць сов., в разн. знач. увенча́ть;
у. прэ́міяй ле́пшы твор маста́цтва — увенча́ть пре́мией лу́чшее произведе́ние иску́сства;
у. буды́нак ве́жай — увенча́ть зда́ние ба́шней
увярну́ць сов. ввали́ть;
у. камяні́ ў я́му — ввали́ть ка́мни в я́му