пабурча́ць сов.
1. порыча́ть, поворча́ть, поурча́ть;
2. разг., неодобр. (сердито побормотать) поворча́ть, побурча́ть, побрюзжа́ть;
3. безл. побурча́ть
пабуры́цца сов., разг. разру́шиться; развали́ться
пабуры́ць сов., разг. разру́шить; развали́ть
пабурэ́лы разг. побуре́лый
пабушава́ць сов., прям., перен. побушева́ть
пабуя́ніць сов. побу́йствовать, побуя́нить, подебоши́рить
пабуя́ць сов. (о корнеплодах) вы́расти в ботву́, в сте́бель (в ущерб плодоношению)
пабыва́ць сов., в разн. знач. побыва́ть;
п. у ро́зных гарада́х — побыва́ть в ра́зных города́х;
п. на вайне́ — побыва́ть на войне́;
п. на вы́стаўцы — побыва́ть на вы́ставке
пабы́ўка ж., разг. побы́вка;
прые́хаць на ~ку — прие́хать на побы́вку