пабурча́ць сов.
1. порыча́ть, поворча́ть, поурча́ть;
2. разг., неодобр. (сердито побормотать) поворча́ть, побурча́ть, побрюзжа́ть;
3. безл. побурча́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)