Verbum

паўнамёк, -ку м. полунамёк

паўнамо́цны полномо́чный;

~ны прадстаўні́к — полномо́чный представи́тель;

○ п. міні́стр — дип. полномо́чный мини́стр

паўнамо́цтва ср. полномо́чие

паўнапра́ўе ср. полнопра́вие

паўнапра́ўна нареч. полнопра́вно

паўнапра́ўнасць ж. полнопра́вность

паўнапра́ўны полнопра́вный

паўнасме́шлівы полунасме́шливый

паўнасы́чаны полунасы́щенный

паўната́ ж.

1. в разн. знач. полнота́;

п. ўла́ды — полнота́ вла́сти;

п. маста́цкага выражэ́ння — полнота́ худо́жественного выраже́ния;

2. полнота́, ту́чность;

нездаро́вая п. — нездоро́вая полнота́ (ту́чность);

◊ ад ~ты пачу́ццяў — от избы́тка чувств