Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

намежава́ны намежёванный

намежава́ць сов. намежева́ть

наменкла́тар м. номенкла́тор

наменклату́ра ж. номенклату́ра

наменклату́рны номенклату́рный

наме́нчаны нато́ченный; см. намянці́ць

наме́ньваць несов., в разн. знач. наме́нивать; см. намяня́ць

наме́р, -ру м. наме́рение ср.; (преимущественно дурной, предосудительный) у́мысел;

до́брыя ~ры — до́брые наме́рения;

цвёрды н. — твёрдое наме́рение;

без ~ру — без у́мысла; неумы́шленно;

з ~рам — с наме́рением; с у́мыслом; умы́шленно;

мець н. — намерева́ться, замышля́ть

наме́раны (к наме́раць) наме́ренный

наме́раць сов. наме́рить;

н. пяць ме́траў матэ́рыі — наме́рить пять ме́тров мате́рии