Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

абвінава́чаны

1. обвинённый;

2. изобличённый, обличённый; уличённый;

1, 2 см. абвінава́ціць

абвінава́чванне ср.

1. обвине́ние;

2. изобличе́ние, обличе́ние; уличе́ние;

1, 2 см. абвінава́чваць

абвінава́чваны сущ., юр. обвиня́емый

абвінава́чвацца несов., страд. обвиня́ться; изоблича́ться, облича́ться; улича́ться; см. абвінава́чваць

абвінава́чваць несов.

1. в разн. знач. обвиня́ть;

2. изоблича́ть, облича́ть; улича́ть;

1, 2 см. абвінава́ціць

абвіна́нне (чым) ср. обёртывание, обвёртывание, завёртывание (во что); см. абвіна́ць

абвіна́цца (чым) несов., возвр., страд. обёртываться, обвёртываться, завора́чиваться (во что); см. абвіну́цца, абвіна́ць

абвіна́ць (чым) несов. обёртывать, обвёртывать, завора́чивать (во что); см. абвіну́ць

абвіну́ты (чым) обёрнутый, обвёрнутый, завёрнутый (во что); см. абвіну́ць

абвіну́цца (чым) сов. оберну́ться, заверну́ться (во что)